WELCOME 2016! HAPPY NEW YEAR TO ALL!

Happy New Year everyone!

As of this writing, I only have 47.5 years left in this world, to be exact, 17, 337.5 days to live (from the data of WHO of 2013, 72.5 average lifespan of Filipina) given that I will die naturally. Those are the numbers that counting my days, you also have yours. 

It made me realize that growing old is too quick. I didn't even realize that I am doing big responsibilities and my problems are serious. I actually have white hairs haha. I am stressed yet happy. I love what I do and I finally living my simple dream (I just hope to level it up next year). 

This is the end of my year so thank you for all the things that you all shared to me. I learnt a lot! This year, a lot of things happened (very surprising) that I never expect to happen and it all started when I made a big leap that changed everything. It proved that, sometimes, you have to take risk in life because you will never know how awesome you are if you decided to just stay.

I am looking forward to more dynamic activities, happy moments, life lessons, love lessons, and career growth!

May you also fulfill all your wishes this year! And don't you ever spoil your goals to anyone! Keep them! Take a big leap! Good luck!

I am prepared to a brand new year.

MY UNEXPECTED JOURNEY

Beautiful, isn't it?

Find me

I felt like I am more alive today. I was happier when I stepped on the grounds of Mall of Asia. It was never the same happiness that I feel when I visitied it a gew months back. I guess, enjoying some moments are largely affected by those people who accompanied me at that moment.

I was with my girlfriend and my girlfriend's12-year old sister when we get our kit and stroll the mall. Haha. I was really happy being around with them but I knew that my girlfriend was a little bothered about what happened earlier this morning.

Along our way to the mall, her sister vomitted a lot (as in 3 plastic bag of brown barf full, oops sorry for inducing that image on your head!) on aircon van. I saw her panic countenance and saw in her eyes that she was troubled about what happened. Anyway, she cleaned it up and no one complained since we anticipated that incident.

When we were in a clothing store, to buy some new pants for her sister, she apologized to me. Of course, I said that she has nothing to worry about and am glad to be with them. It was true. They made me happy today in spite of it. I believe it was just normal for her sister to be that way since she was not used to going long trips. I am glad because I became part of their first stroll on that mall and it was an amazing experience having them as my companion. *especially the barfing incident that made it marked my head, I anticipated that but I never thought it will be worst hahaha*

In fact, I appreciate small things earlier. I love walking with them, getting lost there, eating a lot of food, and watching the sun by the bay. I never felt this jovial feeling when I am not with them. 

I am hoping for more moments with them. :) I am prepared and am looking forward to have a fruitful year in 2016! 

P.S. I am really tired today and I didn't mentioned to my girlfriend that I have my allergies in my whole body. It was the reason why my feet were aching. I just didn't want to destroy the moment. Hahaha. I took my antihistamine medicine now, I am alright.

Signing off,

Sito Longges

Yes, let's move forward!

MY FIRST FUN RUN: COLOR MANILA RUN 2016

Photo grabbed from CM Facebook Page

Photo grabbed from CM Facebook Page

My stuff!

Earlier, I went to SM Mall of Asia to get my kit for the most-awaited event of 2016, The Color Manila Run 2016! I am so excited about this is my first time to participate in fun run event with a twist of carnival theme! As you see, I posted the route map for 5k run and their ad from their facebook page (you can check it out). 

I will be running with some of friends in the graduate school and with my girlfriend (actually this one made me really happy).

The event will take place in SM Mall of Asia  grounds on Sunday, January 3, 2016! 

I will keep you posted about the event! Woah. :D

You can visit their site to be convinced and try it next year:

www.colormanilarun.com

SIGALOT

Pipilitin kong kalimutan na lang...

Katulad ng paglimot mo sa mga bangungot

at mga itinatangging kahibangan o lihim.

Susubukin ko na lamang na iwaglit sa isipan.

Ikakahon ko na lang ang lahat.

at ililibing ito sa lupa

kasabay nang pag-asa sa kawalan.

Ito iyong iniisip ko ngayon na mga salita na pwedeng maglarawan sa nararamdaman ko. Siguro naramdaman mo na yung feeling na ginagawa mo naman yung lahat pero kulang pa rin. Eh hindi nga ako perfect. Maraming hindi maganda sa akin pero isa lang naman ang masisiguro ko, ikaw ang gusto ko. Walong taon. Ikaw lang ang gusto ko. Kaya tang i*ang individual differences iyan. Minsan pineperwisyo ako niyan kahit na minsan nararamdaman ko na marunong naman akong umunawa. Hay. Mabuti maayos na ulit tayo ngayon. Ganoon naman sa relasyon eh, di ba? Maswerte rin ako kasi napag-uusapan natin ang mga bagay na gumugulo sa atin at wala kang kaagaw sa akin, maliban sa oras (dahil may trabaho at wala naman akong barkada). Maswerte rin ako sa'yo kasi palagay ko wala akong kaagaw bukod sa hinayupak na individual differences na iyan. Pero hindi ko sigurado o masisiguro kung hanggang kailan natin maayos ang mga bagay na inaayos lang, di ba.

Pagtagpi-tagpiin ko man yung mga nasira

Hindi na rin iyon matutumbasan.

Hindi na rin mapapalitan ang sakit

at 'yong mga luha na pumatak,

na dumaloy sa iyong pisngi.

Nangyari na ang nangyari

at hindi na iyon maibabalik pa.

Ito naman iyong pakiramdam ko sa tuwing nagtatalo tayo. Narinig ko ang boses mo kanina, nagmura ka nga eh kahit na hindi kita sinagot ng mura rin dahil hindi ko naman magagawa iyon sa'yo. Tinanggap ko yung mura kasi naiinis ka. Umiiyak ka at humihingi ng sorry. Sino ba ang hindi magpapatawad kung umiiyak na yung babae? Bato lang ang puso nang hindi magpapatawad  ng ganoon saka parati naman ako ang sumusuko di ba. Marinig ko lang ang boses mo at maisip ang imahe mo kapag malungkot ka, parang dinudurog na ang puso ko. Nanghihina ang tuhod. Naalala kong tinanong mo ako kanina noong tumawag ka, “bakit hindi ka nagsasalita?” Hindi ko lang masabi sa iyo na  namumuo na yung pinipigil kong luha sa lalamunan ko. Yung ‘throat thing’ kapag ayaw mong ipahalatang naiiyak ka na. Pero sinabi ko, “Wala.” Hindi ko alam kung bakit ko tinanggi iyon,  siguro para malaman mong hindi ako ganoon nasasaktan at maramdaman mong matapang rin ako. Sinabi mo rin sa akin kanina na selfish ako.  Marahil, selfish nga rin ako. Sinasarili ko kasi iyong mga ganitong pagkakataon na hindi ipahalata sa iyo ang nararamdaman ko tapos sasabihin kong kalimutan na lang natin ang away natin. Tatanggapin na ako ang gago at maniniwala sa sinabi mong ako ang nagsimula ng lahat, kahit na minsan may point naman ako. 

Bati na tayo. Ganoon kadali ang lahat. Kung walang magpapakababa, walang maaayos, di ba. Kaya sorry rin kanina. 

Iniisip ko nga, kung pwede lang ulit magsimula na parang burado ang lahat ng mga away natin sa isip mo... para walang lamat. Kasi mamaya, kahit hindi mo man iniisip ang mga pagtatalo natin, unconsciously affected ka na rin.

Pasensiya na rin pala kanina dahil sinabi mong sinira ko ang araw mo at selfish ako. pero gusto ko lang malaman mo na 4:21 na ng umaga ngayon, palagay mo ba ikaw lang ang nasaktan? 

Pero tama na. Bati na naman tayo eh. Malaki na ang pasasalamat ko rito.

Aminado akong may kasalanan rin naman ako pero sana hindi na maulit ito (pero mukhang malabo dahil sa nyetang individual differences at oras na iyan).

NEW YEAR’S RESOLUTION FOR THE NTH TIME AND BROKEN PROMISES: ARE YOU NOT TIRED OF IT?

Okay, so your facebook newsfeed is flooded with different New Year’s resolution from your friends who keep on promising themselves for this year 2016. You’d be thinking if they fulfilled their previous resolutions last 2015 . Hahaha. I felt like the overwhelming number of broken promises are during the period of January where people love to accomplish things that they want to change and then leave it hanging by the end of the first month of the year. 

I would like to share some of the things that I observed from my friends and family members who keep on fooling themselves, here as follows:

1.      Financial issues: “I will never ever spend my money to wants, only to necessary things.” The last time I heard it was in 2015, but I bet, you’ll still try to look for new clothes, travel more (since you believe that experience and exploring are your top priority) and discover new food of newly-opened restaurants. Some people love to rationalize what they currently doing just to release the unpleasant feeling of breaking their promises for themselves.

2.      Health Lifestyle: “I will try to adopt a healthy lifestyle, I will go to the gym and regularly exercise.” You eat a lot this Holiday season and you keep on blaming the Holiday for gaining weight. So, you decided and promised yourself that you will stop eating junk and eat healthy food next year. I hope it will for you because if it were true, maybe you already have your six pack abs by now.

3.      On being Organized: “I will be more organized and plan ahead of time.”  So you complete all the stickers on Starbucks and Coffee Bean to receive your planner for 2016. Guess what, you will only use half of it because every time boredom strikes and bombarded by stressful workloads, you forget everything! Yes, admit it. Why can’t you just promise yourself to pay more attention then and have enough strength to fulfill writing your planner?

4.      Cyber Loafing: “I will be more productive by avoiding internet use and social media.” That’s a good thing! Admit it or not, people spend a lot of time using the internet and reducing productivity. Unless your life depends on computers and internet, you can’t escape from this. There are a lot of things aside from using internet. You can be productive by allotting specific time for computer use and do other things.

5.      In a nutshell: “I will be a better person! I will change for the better! For real!” Having said that, I hope you achieve your promise. Remember the last time you broke it? Hahaha. I hope it won’t happen again because this time, your promising something for yourself and not to others. If you can break promises to others, how can you be so sure that you can also realize it to yourself?

I think the best way to accomplish all your goals are to keep it and to make it real by not broadcasting it to all people because you are just spoiling it. You are not helping yourself in making all these things possible, you are ruining it. Aside from this, you are putting too much pressure on yourself. What will happen if you fail to do all these? You only put yourself to shame. It is not that I’m telling you not to make a plan. What I’m trying to say is keep your plan to yourself and just do the things that you want to fulfill. You don’t need to tell it to others. Isn’t it better to surprise them with your successful planning this year? :D

Good luck! Cheers to 2016! Keep your promise on your own!

Sito Longges

ALAM MO BA? NEW YEAR'S RESOLUTION NG ILANG MGA PINOY

Malapit na naman ang bagong taon, marami na naman ang lokohan (hahaha biro lang). Alam mo ba, mas maraming pangako ang napapako pagkatapos pumasok ang bagong taon? Marami sa atin na hindi napapansin ang ilan sa mga bagay na paulit-ulit na nating sinasabi tuwing papasok ang bagong taon.

Ito ang ilan lamang sa mga hindi natutupad base sa mga naririnig ko nang paulit-ulit mula sa mga katrabaho, kaibigan, kapamilya, kapuso, kasangga at kaklase:

1. Mag-iipon na talaga ako at hindi na gagastos pa. ‪Usapang financial ito pero ewan ko na lang. Mahirap iwasan ang pagkain kasi iyan ang una nating pangangailangan. Malamang kapag may bagong bukas na resto hindi ka na naman magpapahuling hindi kumain at ma-picturan iyon. 

2. Magdidiet at mag-eexercise na ako! ‪Kung natupad yan last year, for sure, may abs ka na ngayon. Gusto mo kasi ng healthy living pero kapag niyaya ka, hindi makakatanggi. Ang karaniwang defense mechanism para dito, rationalization. 

Scene sa Kusina:

*Nakakita ng pagkain*

Di bale, konti lang naman! Saka ngayon lang naman ako kakain, hindi nakakadagdag ito ng fats. *nom nom nom*

Note: Pero sa totoo lang, mahirap talaga ang pagdidiet kaya kailangan ng isandaang porsyentong motivation para magawa mo ito. 

3. Magmomove on na ako. </3 ‪Sige lokohin mo pa sarili mo. Mag-move on ka na lang kung gusto mo talagang mag move on. :D Nasa sa iyo naman iyon. Mangangako ka pa na magugulat siya sa'yo at magsisisi siya sa makikita niya. Ayoko na dagdagan ang side comment, pero sabi nga ni Sam at Say, “Huwag hanapin ang pag-ibig…ito’y darating sayoOooo.” at kasabay rin ito ng pagmove on mo. Marami rin paraan para makalimot ka, mag-aral ka! Ipasa mo board exam kapag rpm ka na, ayon rpm ka na! hahaha. 

4. Hindi na ako magcocomputer talaga. Babawasan ko na talaga ang internet use. ‪Oh sure, deactivate mo na account mo pero palagay ko, ibabalik mo rin yan kasi checheck mo yung profile na hindi mo matiis o kaya hindi mapigilan ng mga laman mo na i-check yung profile ng gusto mong i-stalk o kaya may important kang gustong makita sa internet (biro lang).

5. Samakatwid, magbabago na talaga ako! Promise! As in, last na last na!‪ Sabi mo eh, sige hintayin natin yan sa 2017. Kung iyan pa rin yung resolution mo, ewan ko na lang.

Good luck na lang talaga! Kaya nga yata resolution talaga ang tawag. Kasi reresolbahin mo ulit yung mga palagay mong problema mo na wala nang katapusan. Paulit-ulit.

Huwag mo nang saktan ang sarili mo, hindi mo na nga napanindigan yung sinabi mo noon sa kanya tapos pati ba naman pangako mo sa sarili mo babaliin mo pa? (hugot aside).

Ang totoo kasi niyan, gumagawa kasi tayo ng new year’s resolution kasi ito nga iyong tinatawag na “cultural procrastination” ayon kay Pychyl. Ginagawa natin ang mga ito kasi gusto natin talagang baguhin ang sarili natin ngunit hindi pa talaga tayo lubusang handa na baguhin yung mga bad habits natin para maging good habits.

Kaya kung gusto mo talagang magbago at matupad yang mga resolutions mo, mag plano ka at i-convert mo yung mga bad habits mo into good habits. Halimbawa, gusto mo mabawasan ang paggamit mong internet, subukan mong magkaroon ng schedule and be specific kung hanggang anong oras ka lang maaaring gumamit nito. Sa ganitong paraan, mas magiging productive ang araw mo at nakikita nakapaglalaan ka ng oras sa bawat gawain mo.

Palagay ko, isa rin sa pinakamahalagang bagay na dapat mo rin gawin ay huwag mo nang i-broadcast pa ang resolutions mo. Kung balak mong baguhin siya, gawin mo na lang. Ayaw mo yun, masosorpresa sila? 

Ilan sa mga articles tungkol sa new year’s resolution:

https://www.psychologytoday.com/blog/wired-success/201412/why-people-cant-keep-their-new-years-resolutions

https://www.psychologytoday.com/blog/what-is-he-thinking/201101/why-new-years-resolutions-dont-work

PANAGINIP

Kung minsan, iniisip ko ang dahilan at ang silbi ng mga kwentong kinatha ng isip ko sa t'wing ako ay nahihimbing sa pagtulog. Bakit nga ba ako nananaginip? Alam ko ang dahilan ngunit ang mga iyon ay ilan lamang sa mga teorya.

Isa sa mga teorya ay para makabawi ang katawan mula sa pagod na ginawa buong araw at maayos ang mga tissues na nasira. Pero bakit ba may panaginip? Maaaring yung mga binigay kong sagot ay para sa katanungang sa kung ano ang kahalagahan ng pagtulog.

Hindi ako siyentipiko para magbigay ng teorya at mag-offer ng kasagutan. Bakit ba tayo nananaginip? May dalawa tayong mundo. Mundo ng katotohanan at pantasya. Ang mundo ng katotohanan ay binubuo ng mga gawain natin sa pang-araw-araw at mga karanasan na nagbibigay sa atin ng iba't-ibang reaksyon at emosyon tulad ng kasiyahan, kalungkutan, pagkagulat, at pagkatakot. Sa kabilang dako, ang mundo ng  pantasya ay mga bagay na hindi natin nakukuha at kathang-isip lamang. Ito ang mundo na pinapangarap o gustong abutin. Palagay ko, doon nakahanay ang isang malaking bahagi ng panaginip.

Medyo nakakalungkot lang kung sa oanaginip mo, nararamdaman mo yung sobrang kasiyahan. Yung nagagawa mo ang gusto mo at nararamdaman mo ang mga panandaliang saya na hindi mo makuha tuwing dilat ang mga mata. Pero kung minsan, ang panaginip ay nagdudulot din ng takot tulad ng mga bagay na ayaw mong matupad kapag gising ka. Sa panaginip mo maaari itong magkatotoo.

Nagsisilbi ang panaginip, para sa akin, na pagtakas sa mga bagay na ayaw mong mangyari at mundong nagbibigay sa atin ng mabilis na aliw dahil alam mong pagkagising mo hindi naman talaga maaaring matupad. Kung minsan, nagbibigay rin ito ng badya sa atin para sa mga pangyayaring magaganap pa lamang. Dito kasi maaari nang mag-play iyong sitwasyon na nasa isip mo pa lang, tinuturuan tayo ng isip natin na maghanda sa mga magaganap pa lamang sa pamamagitan nito.

Kung walang panaginip, mahirap rin. At least may iba tayong mundo na napupuntahan kung sakaling tulog tayo. Isipin mo kung iisa lang ang mundo natin, yung mga bagay na nangyayari lang sa pang-araw-araw at hindi ka nagkakaroon ng pagkakataon na matupad o maranasan ang mga bagay na gusto mo kahit panandalian lang? Di ba mahirap rin? Para sa akin, malaki rin ang bahagi nito sa tao. Binibigyan tayo ng pagkakataon na makuha at maramdaman ang gusto natin. Pinapawi ang sakit at pinapalitan ng kasiyahan. Oo. Ang pathetic di ba kasi sa panaginip mo lang pwedeng maabot yung mga ganoong bagay. Eh ano ngayon? Hindi naman ibig sabihin no'n na hindi mo na rin siya kayang makuha o maabot. Hangga't humihinga ka, may pagkakataon ka. Iyon nga lang, pagkadilat mo maglalaho na lang ng parang bula iyong mga bagay na masarap sa pakiramdam mo kapag nahihimbing ang pagtulog mo.

Sa susunod muli, lasing na kasi ako dahil inubos ko ang isang bote ng alak nang walang kaagaw.

Sito Longges

MY NIGHT OF WINING

Occasionally, I drink wine. We celebrated tonight the arrival of my sister from Japan. She visits us every two years. She bought me wine tonight because she knew that I don't like beers. Of course, I will not decline this kind of offer. I need a little alcohol for my heart, right?

Oh yeah. I felt tipsy and it felt so good. I miss this feeling. :D

Good night fellas! I hope you enjoy your December vacation!

Sito Longges

What Matters Most in Life

I am no philosopher and I cannot offer you the right answer about the essence of living our life.For others, essence of our existence means finding our true purpose. Why does it matter to find our purpose?

There are different responses on human's true purpose. Some says we can only find it through God, others offer meditation to find inner peace and purpose, and some offers death as our final purpose.

Purpose, on my own definition, is the missing puzzle that we feel; purpose is an action of utilizing our talents for the welfare of others; Realization of our inner knowledge.

Purpose is something that we yearn for to fill the emptiness that we feel or when we are astrayed. Purpose gives us a sense of direction and drive to continue living our lives, for purpose equates essence of life. Some people exist without it, and so they find themselves in confusion, lack of drive, and unhappiness. Some have almost everything in their lives, fame, money, and titles but no sense of purpose. For purpose is not seen in earthly possession rather it is the pursuit of passion in doing activities in life, using your talents, and realized knowledge.

Now, why does it matter to know our purpose? It matters for it gives us a sense of meaning and a sense of happiness that, at least, we did something rightful for ourselves as well as for others in a very short period of time while we were alive.

ON STRIVING TO BECOME A TRUE WINNER

What do we mean by the word, "winner"? On a superficial level it means being the best on all aspects, being number one in a contest, on top of the game, the most "blank" of the year, and other related awards and achievement that a person can receive.

Most of us pursue to be a winner, to be successful in life. But does winning in a contest and receiving different awards from different competitions does make someone to become a true winner? Money, titles, achievements, fame, and other worldly possessions (you name it) are oftenly equated with success and winning. But what is a true winner? In this article I will state the characteristics of a true winner. A true winner, in my own point of view, is someone who strive not for achievement itself and self-interest. Indeed, defining a true winner is a subjective but let me help you picture about what I meant on becoming a true winner. As for me, a true winner is a person who possesses the following characteristics:

1. A friend of Failure

Failing makes us feel sad, disappointed, humiliated, embarrass, etc. In short, it makes us feel unpleasant. A true winner knows this feeling for he/she once became a failure at one point of his/her life. He/she does not afraid of it for failing at one point in life does not define who he/she was. There is no failure in life, it is just our own creating. To believe that you are a failure validates your belief. For doubting your limitless abilities means fulfilling it.
A true winner does not afraid of it because he/she is well aware that it is just in the mind and no stupid person will be forever be stupid unless he/she does not even try to better himself/herself. You can fail countless times but always bear in mind that a true winner knows that there is no such thing as failure but lessons communicated to him/her by the universe.

2. Free thinker

A true winner cannot be easily influenced by other individuals. He/she knows what his/her true intentions and that is to help another and to better himself/herself. A true winner knows that is not a kind of game where everyone plays. He/she knows that life is neither black nor white rather life is a spectrum, a continuum. There is a gray area, different shades that he/she sees.
A true winner also knows that a box exists. There is nothing that can limit one person but of himself/herself. He/she believes that his/her body is some kind of a vessel that can anytime be destroyed but not of his/her mind.

3. Open-minded

Someone who can accept the truth for it will help him/her grow. He/she knows that therenare myriads of ways in explaining one particular situations and accept that no people are the same. He/she accepts criticisms from others and at the same time use these as a way to improve himself/herself (if necessary).

4. Proactive

He/she forsees the consequence of his/her own actions and knows how to limit his behavior. He/she knows what to do in current situation and works hard to achieve it.

5. Knowledge of the Self

Knowing his/her abilities are an advantage as well as knowledge of his/her limitations. He/she is not a know-it-all expert but someone who let another person do what is right for the situation.

6. Hard-Headed (In a good way)

Stubbord is something that most of us perceive as negative but this characteristic is a great advantage of a true winner. He/she does not listen to what others are saying to him/her to concede. He/she strive and continue what she loves.

7. Passionate

Rarely people do what he/she loves. Most of the people follow the crowd and see their identity by joining them. But rarely people believe that he/she can create his/her path where he/she can lead.

Many motivational speakers and successful person say this a million times. It seems so cliche but it is actually true. It is true that is why it sounds so ordinary but many people rarely put this into action. The secret is actually revealed in front of us! We are just blinded by what others are telling us. The ladder to success is doing what you love. If you are happy with what you are currently doing and you excel to it, congratulations! You are on your way to success but remember to be mindful of your attitude and thoughts.

8. Cooperative

No one in this world can live and take credit of awesome things that happened to him/her. A true winner knows that building bridges is a way to a peaceful and awesome journey to success. He/she does not take credit for the good, he/she knows how to recognize others contribution to his/her success.

9. Humble

A winner is sometimes not seen on top and sometimes they are not famous, someone seen on TV, magazines, or newspaper. But most of them became famous because rarely people do what a true winner is doing. They transcend and stand out from others because they are different. They are humble and kind inspite of what they achieve.

10. Contented

They just do what they love, for they think is right for them and for the welfare of others. They are contented wih their lives and happy with it.

I hope you got an idea, at least on my own way of viewing what a true winner is like. No, I am not a true winner and I am not saying this on my account but on my observation of others. :)

I LOVE HER MORE THAN ANYTHING

It's been eight years (going strong). I loved her and I will love her until my last breath.

I prayed for her that someday she'll be mine and it was given to me.

Walang bagay na madali. Mahirap ang relasyon naming dalawa. Bakit? Kasi hindi normal sa paningin ng iba ang relasyon namin. I'm a masculine lesbian and she is a girl. Let's face it. Mahirap yon tanggapin sa mata ng iba pero hindi ako sumuko.

Fourth year high school kami nang maging kami. Hindi ko akalain na sasagutin niya ako dahil medyo matapang siya at medyo tameme ako. Mahilig lang akong magbiro pero hindi ko alam na may feelings na rin pala siya sa akin. Dinadaan ko lang sa pahaging yung mga bagay na nagseselos ako kapag kasama niya yung inaasar sa kanyang guy sa section namin.

Hindi ko alam anong nakita sa akin ng girlfriend ko. Mahaba pa ang buhok ko noon at talagang ang awkward na nakapalda pa ako pero maangas maglakad. Hahaha. Siguro matamis akong magsalita at yung pakikisama ko. Baka doon ko siya nakuha? Hahaha.

Active ako sa class, (1st honorable mention sa batch at may ilang awards) at president ng dalawang organizations. Doon ko binubuhos ang lihim ko. Oo. Para hindi nila mabuko na tomboy ako. Sinasabi ko noon sa iba na may crush ako na lalaki kahit wala naman talaga. Mahirap noong high school marami sin nakikialam na teachers sa love life ng classmates ko kaya naging mahirap yung lagay ko para umamin sa katayuan ko at siyempre sa nararamdaman ko sa crush kong babae noon (girlfriend ko ngayon). Paano kung pakialaman kami sa relasyon namin? Ano sasabihin ng parents niya? Ano sasabihin ng mga kaibigan namin? Papakialaman ako ng teachers malamang yun dahil honor student ako at leader sa pinakamatandang school sa Antipolo. Kilala siya sa amin dahil sa disiplina. Kung malalaman na ganoon ako, paano pa ako magiging role model sa mata ng iba? (Ridiculous talaga, kasi nangingialam ang teachers doon kaya hindi ko na gugustuhin pang magsalita).

So nilihim namin nang maging kami sa mga teachers pero medyo naging iba ang tingin ng friends namin sa amin pero ayos lang kasi naging masaya kaming dalawa.

Una ko siyang naging girlfriend (at wala na rin akong balak pang palitan) at ganoon rin ako sa kanya. Pumasok kami parehas sa relasyon nang una at sana kami na rin ang huli. Mag sisiyam na taon na kami sa 2016.

Marami akong bagay na nagustuhan  sa kanya. Complement kasi kami sa isa't-isa. Madaldal ako at tamang daldal lang siya. Active ako at pampakalma siya. Marami na kaming pinagdaan kahit pati mga away pero worth it lahat ng problema kasi nalaman kong mahal namin ang isa't- isa.

Hindi na ako nag-aasam pa nang iba. Palagay ko ganoon din siya. Pumupunta kami sa mga lugar na gusto namin puntahan, kumain, manood, at kung anu-ano pa. Ngayon nga lang, hindi na ako nakakapagsulat sa kanya kapag anniversary dahil siyempre kilala na namin isa't- isa kaya iba na ang paraan namin.

Effort. Oo nagbigay ako sa kanya ng effort pero hindi na tulad ngayon na matagal na kami. Kung minsa  nagpapakita pa rin ako ng kakaiba sa kanya at sinasabihan ko pa rin siya na "mahal ko siya" dahil iyon naman talaga hindi ba.

Sa ngayon ang problema naming dalawa ay ang oras. Pero parang namamanage ko na dahil ako na may hawak ng oras ko, hindi tulad noon. :)

Habang sinusulat ko ito, katabi konsiyang mahimbing na natutulog. Hindi niya alam na siya ang laman ng blog ko. Hindi rin naman niya kasi babasahin ito dahil iba ang trip niya. Hahaha.

Paano mo ba malalaman na mahal mo ang isang tao? Ako sa pagkakaalam ko, mahal mo ang isang tao kapag nagiging mabuti ka sa ginagawa mo. Kahit na nahihirapan ka ayaw mo siyang mahirapan at masaktan. Naaalala ko noon kapag nag-aaway kami, mabilis akong sumusuko at nagsosorry. Kasi parang nadudurog yung puso ko kapag nakikita ko siyang umiiyak. Ayaw na ayaw ko iyon. Ngayon, mabuti wala pa naman kaming major problem. Wala naman kaming masyadong pinag-aawayan din talaga na mabigat kahit third party. Kasi walang ganon sa amin. Umiiwas ako at ganoon din siya. Kasi kapag mahal mo, alam mo kung hanggang saan ang limitasyon di ba.

Sa relasyon namin, pantay kami. Walang upperhand. May ilang bagay na siya ang nagdedecide at may ilang bagay na ako rin. Hindi kl siya masyadong prinepressure at ganoon din siya sa akin. Kahit hindi na ako masyado makatext, ayos lang sa kanya dahil alam niyang nag-wowork lang ako.

Malaya rin ako kahit paano pero alam ko sa sarili ko kung hanggang saan dahil alam ko ang mararamdaman niya kung sakaling gumawa ako nang kabulastugan.

Ang gusto ko sa relasyon namin, wala kaming bisyo. Kape ang bisyo namin at pagkain. Chubby na kami pero ayos lang. Hahaha. Gusto namin nag-uusap ng matino kami. Saka may natutunan kami sa bawat isa. Natutunan ko na huwag maging maingay ng sobra, huwag maging mainitin ang ulo dahil sa kanya, huwag pumatol sa away at marami pa. Hindi niya alam na magaling siya kahit na purihin ko siya at iyon siguro yung bagay na isa sa gusto ko sa kanya. Humble kasi siya at iyon ang ayaw kong makalimutan. Maging humble at isipin ko raw na ang mga tao ay hindi ko katulad. Basta wise girl siya kaya gusto ko siya saka misteryosa kasi 'to noon kaya siguro nakuha niya atensyon ko.

Paano pa ba malalaman na mahal mo? Kapag palagay ko wala ka nang iba pang hihilingin bukod sa kanya, bukod sa gusto mo siyang makasama pagtanda. Natatandaan ko noong bata pa kami ( 16 o 17 years old), nangako ako sa kanya na kapag namatay ako o namatay kaming dalawa at mabuhay na muli sa kabilang mundo, hahanapin ko siya. Sabi ko alam ko iyon kapag nakita ko siya at palagay ko, nangyari naman siya ngayon. Sa ibang katawan ako napasok pero hindi naging hadlang iyon para magkasama kaming muli. *korny ba pero totoo*

Alam mo ba, noong high school kami, tago ang feelings namin sa isa't-isa. Bawal may makaalam na kami pero alam namin na gusto namin ang bawat isa. Naaalala ko noon na nasa loob kami ng library, pinaglalaruan kong hawakan ang braso niya at unti-unti kong hinawakan ang kamay niya. Alam mo kung ano naramdaman namin paghawak namin ng kamay namin sa unang pagkakataon? Kuryente. Shit lang kasi alam kong marami ang hindi maniniwala roon kahit kami pero naramdaman namin. Hindi ko makakalimutan iyon. Dumaloy sa kamay namin patungo sa buong katawan namin. Sabi ko pa sa kanya noong nagulat ako at hawak ko kamay niya, "Nararamdaman mo ron ba?" At sinagot niya ako na oo. May kuryente nga. Natuwa kami masyado noon. Sa katunayan nga, magkaholding hands kami noon pero nakatago ang kamay sa ilalim ng mantel ng library kasi nga tinatago lang namin ang relasyon namin.

Mahal mo ang isang tao kung alam mo lahat ng baho niya pero mahal mo pa rin siya sa kabila nang mga iyon. Minahal niya ako sa masamang parte ng ugali ko at ganoon din ako sa kanya. Ang gusto ko sa amin, kapag may problema kami...napag-uusapan namin. Sa kanya ko natutunan na kapag may problema, hindi naman dapat agad na magbebreak up agad. Hindi.

Kung magkakaroon ka ng gamit sa bahay at nasira, hindi naman kaagad daw iyon na itapon. Sabi niya sa akin, dapat iyon inaayos. Parang kami. Hindi niya na kailangan maghanap at ako rin dahil kaya naman siyang ayusin. Hindi kami mahilig makinig sa sinasabi ng iba, kaya nga tumagal kami.

Tanggap kami sa bawat side ng pamilya (pero yung parents niya medyo in denial pa rin haha). Magkasundo naman kami ng family niya at ganoon din siya sa amin.

Sana nga, siya na talaga. Alam ko naman na siya na pero until now hindi naman namin sinasara ang sarili namin na sa future baka may magbago sa amin. Mahirap kasi mag expect di ba. Saka sa pinagdaan namin, hindi na rin kaming parang tanga na kung sakali man may magkamali ni isa sa amin at ginusto na magbago nang landas, hindi na namin pipigilan. Kasi nga, kung mahal mo... bibitiwan mo rin. Kaya nga siguro tumagal kami kasi mahal namin ang isa't- isa at hindi kami nagsasalita ng tapos. Saka alam naman namin, may iba nga 20 years na saka pa maghihiwalay. Eh kami nga almost 9 years pa lang. Hahaha. Pero nakakatuwa lang kasi hindi namin maimagine ang isa't- isa na wala eh. Ewan. Basta ito sure ako. Mahal ko to.

Kasalukuyan ko siyang tinitignan ngayon, tulog na tulog siya habang ako nahihirapan makatulog dahil sa kape at kakatapos ko lang manood ng Star Wars Marathon na medyo kinakaadikan ko ngayon. Ngayon, pagod siya at medyo may paghilik. Sabagay ayos lang medyo nahilik matulog kasi ako naman kung matulog nakanganga. Hahaha.

Sana forever to. Sana.

Sito Longges

MISS UNIVERSE 2015, PIA WURTZBACH OF PHILIPPINES!

A 26 year old German-Filipina, Pia Wurtzbach, was crowned as Miss Universe 2015 today! Filipinos are wild and proud with her victory! *like me* *cheers* She is the 64^th Miss Universe.  Despite the most awkward way of winning the pageant, the beauty queen remains confidently beautiful and humble.

 Photo Credit

 Photo Credit

Photo Credit

Meanwhile, Miss Colombia broke her silence regarding the awkward fiasco in the pageant. She stood strong and responded at the back stage interview:

“Everything happens for a reason, so I’m happy. I’m happy for all [of] what I did.”

I am from Philippines and I admittedly love the results but I would like to say this to you:

“I love you, Ms. Colombia! You are still a winner and you are truly beautiful!”

Miss Colombia also expressed her gratitude towards the winners of the pageant.

Congratulations to all the winners!

Useful articles related to this topic:

http://cnnphilippines.com/lifestyle/2015/12/21/Miss-Universe-2015-Pia-Wurtzbach-promise-twitter.html

http://www.rappler.com/life-and-style/specials/miss-universe/116677-miss-universe-2015-pia-wurtzbach-winning-moment

http://www.etonline.com/media/video/miss_colombia_graciously_breaks_her_silence_following_awkward_miss_universe_mix_up-178459/

http://www.cosmo.ph/celebs/latest-buzz/miss-colombia-breaks-her-silence-about-the-miss-universe-2015-pageant-a00021-20151221

Videos:

Victorious Moment of Miss Philippines

https://www.facebook.com/TheRickPartyShow/videos/994219777283302/

https://www.facebook.com/MissUniverse/videos/10153889864484047/

Steve Harvey’s Sorry to Miss Philippines Backstage:

https://www.youtube.com/watch?v=rskbuqBIJ0Y

Quotes #20 - Unrequited Love

This photo was taken at Pinto Art Museum, Antipolo City, Philippines by yours truly. :)

ME AS A TYPE A PERSON

By nature, I'm a type A person and also an ambivert. There will be times that I prefer to listen than to talk since most of the time I speak in class. I can also join the company of others at times.

I appreciate silence more than ever. Talking drains me these days. Silence keeps my energy. I socialize with different people everyday and it drains me. I love interactions with people. I do. But sometimes, you know, I have to balance my realm of socialization, my inner world, and the environment. In Rollo May's terms, it is essential to balance the umwelt, eigenwelt, and mitwelt.

When I am quiet, I hear more of myself, I learn things from different people, I understand both situations to reduce biases, I get a chance to know the person more and above all, it prevents me from having regrets of being impulsive for letting my words come out without chewing it.

Being silent these days for me is a practice also. If I want to embrace my field, I have to be a keen observer, objective, and an active listener.

GRADES DO NOT DEFINE YOU

Don't be so sad over your grades. Think of becoming a better student. Learn instead of just studying your lessons. A student who loves to learn captivates the eye of his mentor. We are no blind. We see it and we remember them. But we also know those who pretend and those who try.

On the other hand, if you received a passing grade from your mentor, be happy. Why? Because he knew that there is still room for you to improve. He didn't just give you a random grade. There is a reason.

You can still achieve your dream and become a successful person, anyway.It's not the end of the world.

A school is not a place for competition. It is a place of learning. So if you have that passing grade, it means that you need to beat yourself up from who you were yesterday. You need to learn more and to love your craft.

Remember:

You are priceless. You are more than your grades. In the end, it is about on how you live and handle your life, on how you become a better person than before.

PRECONCEIVED ATTRACTION

I am amazingly impressed by those people who assumed that lesbians will like every beautiful girls or any other girls that get their attention. How the hell? Haha.

Trust me, no matter how beautiful, simple, sexy, cute or whatever you call yourself or other people think of you, I will never ever have a crush on you if you don't possess the qualities that I look for.

It's the same thing with gays. Some boys assumed that every one of them is up to the standards of gays even if they don't possess the looks or personality that they find attractive. LOL.

We can be friends with beautiful and handsome people without having a crush on them especially when we're taken.

#myopinion #randomthoughts

Generations as One

I understand Individual Differences but I am really pissed off with other people who keep on blaming the "Millenials" as a generation of conspicuous, ecstacy users or drug users, technology savvy, lazy, and not contented with what they have among other things. Why am I really annoyed with this? Because there are other positive things that we can do to others...acceptance.

I say, it is not solely the Millenials' faults. Come to think of it, every generation is interdependent to one another. Each generation has a contribution to the weaknesses of the other. The grandfather of these Millenials are Baby Boomers and their parents? Guess what, it's the Generation X! Generation X who keeps on telling that these young kids are immature and lazy without even thinking that they are the ones responsible for the discipline.

So please stop saying negative things about the young generation. It won't help them. We need to understand one another. Instead of comparing who is the best generation and who is not, build bridges. Instead of complaining about the weaknesses of the other, rectify them in a manner that their dignity remains.

We are all one in this world. We are all imperfect. So please just stop competition. Life is not about it, life is about appreciation and accepting differences. Inclusion is the path to understand one another.

More love. Cheers!

Quotes #19

PASKO AT BAGONG TAON: MGA ILANG BAGAY NA NAIISIP KO

Habang tumatagal mas nararamdaman ko na wala nang bisa ang pasko sa akin. Sa katunayan, mayroon akong Christmas party na dapat daluhan pero mas pinili ko na lang na makasama ang family ko at gawin ang mga dapat kong gawin dahil madami na talaga.

Alam kong hindi sa mga gawain kung bakit hindi ko masyadong nae-enjoy ang pasko. Marahil kapag tumatanda ka na talaga marami kang naiisip na mas mahalaga (para sa akin). Siguro kasi hindi rin ako mahilig sa mga material na bagay, kung tutuusin basag yung android phone ko pero hindi ko pinapalitan. Hindi dahil sa walang pambili kundi nagagamit ko pa siya saka talagang hindi ako mahilig sa materyal. Iyong laptop na gamit ko ngayon habang sinusulat ko, five years ago pa ito.

Naalala ko pa noong bata pa ako na naiinggit ako sa ibang mga ka-edad ko dahil may Christmas tree sila at may mga regalo. Samantalang ako, walang ninong at ninang o kaya naman tito o titan a magbibigay sa akin. Pero nauunawaan ko naman yun noon, kasi mahirap lang kami. Noong nakuha ko na siya, may gifts na ako at nabiibigay na yung mga gusto ko, napagtanto ko na hindi naman pala iyon ang kasiyahan. Hindi pala doon iyon nakukuha.

Siguro nadala ko hanggang sa paglaki (pagtanda pala kasi hindi naman ako lumaki) iyong ganoong pag-iisip, “Hindi makikita sa regalo ang kasiyahan.” Kung may natatanggap man akong regalo, nagpapasalamat ako pero hindi pa rin yung sobrang saya. Normal lang. Ang iniisip ko kasi, mabilis rin naman na mawawala itong mga bagay na ito. Nagsawa na ako sa mga games, candies, chocolates, pagkain at ilan na bagay simula noong naging maayos na buhay namin (Pero hindi naman sobrang marangya).  Hindi ako nasasabik sa pasko dahil sa mga regalo, mas natutuwa ako kasi mabubuo kami ng pamilya ko, magkakasama kami at makakapagrelax. J Ganun lang. Okay na ako don.

I guess, iba-iba talaga tayo ng pananaw sa pasko. Ang pasko, malalim ito para sa Kristiyanong pananaw na ngayon mapapansin natin may ilan na hindi naman ito talaga ang isinasagawa.

Ang mas masaya sa akin ay ang bagong taon, mas kapana-panabik! Haha. Doon ako mas natutuwa. Dito kasi naiisip ko na panibagong taon na naman ang haharapin ko, panibagong mga pagsubok, karagdagang kaalaman, karagdagang mga tao at mga bagong oportunidad na dapat kong subukin!  

Iyon nga lang, hindi na rin ito kasing tulad noong bata pa ako na kung matuwa ako abot-langit yung saya. Ngayon masaya at exciting lang pero hindi na sobra sobra! Siguro kasi naisip ko rin na ang bagong taon isang kasiyahan lang para ipaalala na ito na ang pagpasok ng taon at ipapaalala lang sa’yo na magbago ka na.

Hindi siya sobrang big deal na sa akin, napagtanto ko rin kasi na hindi lang Enero uno ka dapat na magbago, araw-araw binibigyan tayo ng pagkakataon magbago. Tuwing imumulat yung mga mata natin kapag bagong gising pero talaga bang nagising ka? Kapag babangon tayo sa higaan pero talaga bang bumangon ka ba sa araw na iyon? Lagi naman ito pinapaalala sa atin, sa maraming paraan pero palagay ko, tayo lang talaga yung nakakalimot.

Advance Merry Christmas at Advance Happy New Year! *cheers but not so cheers*

Quotes #18

MGA ISYU TUNGKOL SA BULLYING

A.  SOME INFORMATION ABOUT BULLYING

·         71% of students report incidents of bullying as a problem at their school.

·         1 in 10 students drop out of school because of repeated bullying.

·         As of September 2015, mayroong 31 na insidente ng bullying ang nirereport araw-araw sa ating bansa.

·         4 1 in 4 teachers see nothing wrong with bullying and will only intervene 4% of the time.

Isipin natin ‘yun 4%...4% lang ang may pakialam! 4% lang ang tutulong?! Kaya hindi kataka-taka kung ang panlima…

·         Suicide is the most prevalent cause of death around the globe than murder.

Oo Suicide. Pagpapakamatay! Nakakalungkot isipin na may nagpakamatay na nga kung anu- ano pa sasabihin ng iba na kesyo ganito kasi o ganyan dapat. Kinulang kasi sa dasal o paniniwala. Walang empathy ang iba kung minsan. Namatayan na nga kung anu- ano pa ang sinasabi, hindi iyon ang gusto na marinig ng isang tao na may pinagdadaanan. Kailangan nila ng may uunawa sa kanila at makikinig. Saka ano kaya iisipin ng mga mahal sa buhay non kung sakaling mabasa o marinig yung sinasabi mo, di ba? Noong nabubuhay siya, bakit hindi mo tinulungan?

May mali. May mali talaga. May kulang rin. Napapansin ko at parati kong naririnig na lang…walang mabubully kung hindi magpapabully. Nauunawaan mo ba iyon?

Para mo na ring sinabing, walang marerape kung walang magpaparape. Bakit ginugusto ba ‘yun ng iba, palagay mo ba hindi sila lumaban sa paraan nila?

May mali eh.

Sinasabi kasi na… ’You need to be strong! You need to fight the bully! Wag ka kasing ganyan! Lalampa-lampa ka! Mukha ka kasing mahina! Ganto kasi yan kapag inaway ka, awayin mo rin!’ Ganon? Kung ganito ang mangyayari na laging advice eh napaka-one sided. Uulit at uulit pa rin ang cycle!

Dapat na tayo ang maging open-minded, marunong rumespeto ng pagkakaiba-iba (oo medyo mahirap ‘yun lalo na kung palagay mo hindi siya karespe-respeto pero gawin mo para sa sarili mo), at tanggapin na magkakaiba tayo kaya wala tayong kakayahan na ipangalandakan ang gusto nating mangyari sa iba. Magkakaiba tayo ng life experiences. Kung paano nakatulong sa’yo ang isang bagay, maaaring hindi makatulong sa kanya.

So ano ngayon? Dapat tayo mismo, sa sarili natin at ymay kusa tayo na pipigilan ang sarili natin na mapalaganap ang pambu-bully sa kapwa.Kung minsan kasi tayo pa yung isa sa dahilan kung bakit mas lumalala eh. Nakikitawa pa tayo.

Disiplina, pang-unawa, paggalang at higit sa lahat, pagmamahal sa sarili. Kasi kung ang bawat tao ay hindi yan matututunan sa sarili nila, malamang hindi rin sila magiging masaya sa mga taong nakakasama nila. Kung ikaw, masaya ka at kuntento sa sarili mo, mahihikayat kang i-lift up ang iba at hindi tatapakan. Mas maraming positibo ang makikita mo kaysa sa negatibo. Kasi alam mo sa sarili mo na mahalaga ka, na unique ka, nirerespeto mo ang iba at tanggap mo sila.

Ang hirap kasi sa atin, hindi natin kung minsan inaalis yung lente. Yung lente, tulad ng nasa salamin ng may malalabong mata (tulad ng suot ko). May invisible kasi tayong salamin. Ang lenteng ito ay yung sumisimbulo, na binubuo ng ating karanasan, oryentasyon, mga paniniwala, at kinalakhan. Iyan ang mga materyales para mabuo ang salamin na iyan… at kapag suot mo yan. Iyan ang nagbigay ng kulay sa mga bagay sa paligid mo. Paano mo nakikita ang mundo at kung papaano mo nauunawaan ang mga tao.

TANONG NA DAPAT MONG ISIPIN NGAYONG ARAW:

Sa araw na ito, mayroon ka na bang nakitang maganda sa kapwa mo? Ilang beses mo nakita ang magandang mga bagay? O puro negative ang nakikita mo?

Kapag puro negative, ibig sabihin kailangan mo nang baguhin yung lense mo. Kailangan mo ng baguhin yung attitude mo toward another person, objects, or events.

B.  ANO BA ANG BULLY? SINO ANG BIKTIMA? ANO NA ANG NANGYARI SA KANILA MAKALIPAS NG PAMBUBULLY?

B.1. ANO ANG BULLYING?

Ito yung paghahari-harian o pagmamaton na isang uri ng paggamit ng pananakot, pang-aapi, o panunupil, na isang ugali na nagpapakita ng agresyon, pamimilit, dahas, o pamumuwersa upang maapektuhan ang ibang tao.

B.2. SINO ANG INVOLVED?

Binubuo ito ng dalawang importanteng sangkap, ang naghahari-harian o bully at ang binubully.

Ang bully ay ang isang tao na nananakot, namumwersa o naghahari-harian. Bakit? Lingid sa inyong kaalaman, ang mga bully ay mayroong mga katangianna hindi rin nakikita o nauunawaan ng iba. Nararansan nila o nararamdaman ang mga sumusunod:

Low self-esteem, low confidence, insecure, resentment, bitterness, hatred, anger,  envy, jealousy, inadequacy. Teka ma’am, nabanggit po ninyo yung sa low self confidence, eh bakit po ang kapal nya o hindi po sya nahihiya na pahiyain ako? Inferiority complex tawag diyan sa amin sa Psychology. Yung low self-confidence nay an, kinokompensate nya o parang pinagtatakpan niya o pinupunan niya ng isang pagkilos para hindi Makita ng iba. May pinagdadaanan sila, kaya sila ganyan.

Ang mga binubully sa kasamaang palad, hindi lang sila yung mga taong may mali sa itsura, pag-uugali dahil mukhang mahina o kaya naman naiiiba. Ito ay taliwas rin sa kaalaman ng iba, may mga cases na binubully ka dahil maaaring napagdiskitahan ka ng mga oras na iyon, magaling ka sa ginagawa mo, sikat (haters gonna hate ika nga, tulad ng mga artista daming nambubully sa iba sa kanila, mataas ang integrity o  values, pinakamatanda o bata, o in short may kakaiba sa’yo na hindi nakikita rin sa iba.

Ito naman ang nararanasan ng isang nabully sleep disorders, poor self esteem, lack of ability to cope with even simple jobs, hypertension, eating disorders, nervous conditions, low morale, apathy , depression,  impaired personal relationships, removal of self from workplace - psychologically, physically (sick leave, stress leave, resignation), drug abuse, self harm, suicide.

C.  MGA SIKAT NA TAONG NAKARANAS NG BULLYING

Jennifer Lawrence, Sandra Bullock, Steven Spielberg, Yeng Constantino

Kiray Cellis, sa kwento naman niya siya ang bully pero at one point ginamit niya raw yung dahil siya ay palaging inaasar sa school. Lumalaban daw siya kaya noong tumagal naging bully siya. Nakakahiya daw yung bagay na iyon. Sa pag aartista naman, tulad ni Yeng Constantino, kailangan araw matutunan ang art of deadma. Iyon ang ginawa nila para sa sarili nila. Pero papaano naman sa iyo? Sa iba? Papaano sa mga pangkaraniwang tao?

D.  MGA KARANIWANG TAO NA NAKAKARANAS NITO: NASAAN NA SILA NGAYON? NASAAN NA RIN ANG MGA BULLY?

“Sticks and stones might break my bones but words will never hurt me.“

-Anon

Totoo ba ito? Physically pwede kang masaktan pero ang mga salita hindi ka kailanman masasaktan? Mali! Nag-iiwan yan ng sugat. Nagiging peklat sa pagkatao mo. Dala-dala mo hanggang pagtulog at hanggang pagtanda. Kaya nga masakit hindi ba, kapag narinig mo sa isang mahalagang tao kung minsan kapag nareject ka o mapagsalitaan ka ng hindi maganda? Hindi ba masakit? Kapag nalaman mong sa bibig pa niya nanggaling yung mga salitang umaalingawngaw pa sa tenga mo. Ngayon mo sabihin sa akin, hindi ka masasaktan sa salita lang?

Baboy. Pandak. Maitim. Pangit. Unggoy. Panot. Kalbo. Tanga. Bobo. Ilan sa mga salitang madalas nating marinig sa iba o kung minsan sa atin pa mismo nanggagaling.

Naisip mo ba o naramdaman mo na ba kung ano ang pakiramdam ng masabihan ka nito?

Lizzie Velasquez, isang babae na may sakit na progeria. Siya ang tinagurian na “The Ugliest Person in the World.” Imagine the ugliest person in the world. May sakit siya na progeria, hindi siya maka acquire ng fats at nahihirapan din sya dahil sa muscles niya dahil sobrang payat niya. Wala siyang kamalay-malay isang araw, pag-uwi niya galling school na kumalat na ang video na naglalast ng ilang Segundo sa youtube at nakalagay doon the Ugliest Person in the World.

Hindi man lang naisip ng mga tao na mababasa ni Lizzie comments nila. Yung mga hate na hindi niya alam kung saan nagmula dahil hindi naman niya personal na kilala ang mga iyon. Sasabihing magpakamatay ka na kasi pangit ka, na kung madatnan mo ang isang katulad niya sa bahay ay mabubulag ka.

See? Ilan sa atin ang nagpapakalat ng larawan sa social media ng mga taong hindi natin kilala at hindi vinalidate at sinasabi doon na mag-ingat dahil kawatan, mag-ingat kasi scammer, mag-ingat kasi bastos, mag-ingat kasi walang galang…na hindi natin alam kung totoo? At manghuhusga pa na dapat sa mga ganyan pinapatay. Sabihin mo sa akin, kilala ba natin sila? Naging close ba tayo doon para masabi nating yung mga ganyang bagay?

E.  ANO ANG MAAARI MONG GAWIN? PAANO KA MAKAKATULONG? PAANO  MASISIGURONG HINDI AKO NAKAKADAGDAG SA PAGPAPAKALAT NITO?

Hindi naman psychologist ang lahat para magdiagnose ng taong depressed at bibigyan ng lunas. Lalo na yung mga depressed na tao na nakaranas ng bullying. Ngunit may ilang mga paraan para makatulong tayo.

REFLECT.

     Gusto kong pumikit ka at itanong ang mga bagay na ito sa iyong sarili. Ngayong araw, ilan na ba ang napuri mo sa mga kapwa? O baka mas marami kang nakikitang hindi maganda? Mga kamalian ng iba? Kung nabilang mo o napansin mong mas marami kang napapansing hindi maganda, baguhin mo. Dahil negative iyan. Seek happiness by looking at the bright and beautiful things about people.

TALK IT OUT

Mababawasan iyan kung sasabihin mo ang problema mo o kaya naman kakausapin mo ang isang taong nangangailangan ng kaibigan. Pero tandaan na may tamang paraan na pakikipag usap sa isang taong nabully.

Iwasan mong sasabihin na lilipas din yan o magiging ok lang ang lahat dahil hindi mo alam kung hanggang kalian siya magiging maayos. Makinig ka lang at subukin mong ilapit ang problema sa isang taong mas makakatulong sa kanya kung alam mong malala na rin yung nararanasan niya.

EMPATHIZE

Hindi ito simpleng simpatya kundi mas malalim na pang unawa sa tao. Nauunawaan mo yung nararamdaman niya. Kung gaano kahirap yung nararanasan niya na walang halong panghuhusga.

AWARENESS

Kailangan na maging bukas ang isipan mo. Hindi masasabing awareness yan kung pipiliin mo lang ang mga bagay na gusto mong malaman. Tumingin ka sa paligid mo kung sino ang nangangailan ng tulong. Mapapansin mo naman iyon kung malaki ang problema niya at subukin mong unawain siya.

ACCEPTANCE

Pagtanggap na hindi ka perpekto at nagkakamali ka. Ganoon na rin sa taong nasasaktan mo. Walang pagbabago kung hindi mo kayang aminin sa sarili mo na nagkakamali ka. Wala namang tao ang perpekto, di ba?

REPORT

Magreport at wag isabahala ang mga napapansin mo dahil sayang ang bawat buhay ng tao.

Ang lahat ng ito ay alay ko sa mga nasaktan, kinalimutan, kakaiba, weirdos, freaks, o mga taong pakiramdam nila na nag-iisa sila sa laban nila. Alay ko to sa mga taong nais nang sumuko dahil walang sinuman ang tumulong para kamustahin siya o kumatok man lang para pasukin ang mundo niya para maunawaan siya. Alay ko ito sa inyo.

Nalulungkot ako at nanlulumo sa  mga nakikita ko. Nalulungkot ako…na kung minsan naiinis…nagagalit…pero mas lamang ang lungkot at panghihinayang sa tao… sa atin. Bakit marami ang mapagkunwari at hindi maamin na dapat nating tanggapin ang bawat isa dahil tayo ay ginawa nang kahit na hindi man pantay-pantay pero nag-iisa at naiiba.

Bakit hindi natin tanggapin na kailangan natin ang isa’t-isa? Na walang tayo kung hindi natin yayakapin ang kabuuan ng pagiging tunay na ako at tunay na ikaw. Na magkaiba tayo at tanging pagtanggap lang nito ang magdadala para magkakaroon ng kaayusan.

Hindi natin kailangang maging pareho, ang kailangan natin pagtanggap at pang-unawa. Dahil kung magkapareho tayo, wala nang saysay para mag-usap-usap pa tayo. Wala nang saysay para punan mo ang pagkukulang ko at pupunan ko ang pagkukulang mo dahil wala ka na mayroon ako at mayroon ako na wala ka.

Tandaan mo, ang liit lang ng mundo. Tuldok nga lang ang mundo natin sa kalawakan eh. Kaya mas tuldok ka pa sa tuldok na ‘yan. Masyadong maiksi ang panahon para maging malungkot at magsisi. Matuto tayong maghanap ng maganda sa bawat araw at sa mga taong nakakasalamuha natin. Kung minsan yung mga simpleng salita, iyon lang pala yung hinihintay nilang marinig sa kapwa nila para ipagpatuloy pa nila ang buhay nila.

Note: Ang ilan sa mga impormasyon sa unahan ay hindi ko orihinal na research. Ito ay katulad rin ng ibinahagi ko sa isang seminar ngayong buwan. 

Huwag kalimutang pakalatin ang Anti-Bullying Campaign!