PARA SA INANG BAYAN

Hindi ka mahirap mahalin.

Subalit dahil sa mga kapatid kong nagkakawatak-watak,

unti-unti akong napaparam,

tumataghoy sa mga pait at sakit ng pagkakatuwa.



Ngunit sa tuwing imumulat ang mata

nadarama kong ako'y sa iyo,

sa iyo pa rin hanggang sa huli...

ang katawan ko'y sa iyo pa rin mahihimbing.


Kung magkakaroon pa rin ng pagkakataon na isilang,

pipiliin ko pa rin ang lupang sinilangan...kahit mahirap.

DAYS OF LIFE: WAITING TO MAKING IT THE BEST

Noong college ako binubuo ng not less than 36 weeks talaga ang pasok. So mga 180 days annually multiply by four years. Bale mga 720 days di ba (Hmm?).

Average na travel time ko from Antipolo to Sta. Mesa ay 4 hours balikan (excluded waiting time sa terminal, pila sa cashier, walang prof minsan, may inaabangan, noong graduation, mga trash talk na abangan sa groupings, etc.)

At least sa college life ko naghintay na ako ng 2,880 hours o 120 days.

Imagine, sa apat na taon, at least 120 days rin akong naghintay sa mga bagay na hindi ako sigurado o sa mga bagay na nasasayang ang oras ko dahil sa mga bagay na hindi ko kontrolado? O mga bagay na hindi ko na realized na pwede ko naman gawing meaningful.

Paano pa kaya yung mga nagtatrabaho sa Makati, BGC, Ortigas, o malalayo? Ilan ang travel time mo balikan? Ilan beses yun sa isang taon? sa buong buhay mo hanggang kailan mo gagawin yun? Paano pa yung ibang aspect na hindi natin nabilang?

OMG. Part of life is waiting. Ilang araw ang nasasayang sa buhay ko noon. Iisipin ko pa lang na yung mga paghihintay na iyon marami ng masayang bagay na nagawa. 😢

So today, make it the best day. Cherish every moment with your loved ones. 💞 

Have a great day, always! ☺

UNA'T HULI

Noong panahon na alam kong iisa tayo'y
hinaplos ko ang iyong mukha.
Wari'y alam mo na kung ano ang ibig ko.
Pinikit mo ang iyong mga mata
at unti-unti kong nilapit ang aking mukha.

Lumapat ang aking labi sa iyong labi.
Ito ang unang halik.
Bumilis ang tibok ng puso
at naramdaman ang daloy ng dugo.
Hindi ko napigilan at hinawakan ka sa likod,
ang tagiliran at hinaplos ang buhok.

Naamoy ko ang samyo ng paghinga,
at ng iyong balat. Palagay ko'y walang iba,
nag-iisa, at walang katulad.
Niyakap kita ng mahigpit.
Naramdaman ang lambot ng iyong dibdib
Walang iba, walang katulad.
Una't huli...

Una't huling yakap at halik.
Ikaw ang pinanalangin ko.
Sa napakahabang panahon, hiniling ko.
Ngayo'y akin ka'y hindi pa rin huminto.
Araw-araw ka pa ring hanap.
Araw-araw ka pa ring hinihiling.

Asahang mananahan sa puso.
Kailan ma'y hindi aalis sa isip.
Ikaw ang magiging gunita pagtanda.
Alaalang ihehele bago ipikit ang mga mata.
Ang taong mamahalin sa huling paghinga.

Ikaw ang una't huli...
Una't huli kong yakap at halik.
Una't huling taong nagpaalam ng pagmamahal.
Una't huling nagpatibok ng puso.
Una't huling mukhang sisilayan.
Una't huling taong gugustuhin.
Una't huling mamahalin.

QUOTE #45

MAGPAHAYAG O HINDI MAGPAHAYAG?

Gusto kong maging malaya. Magpahayag ng saloobin. Marinig ang boses ko sa maliit na paraan. Kung maririnig ako, alam kong maraming magagalit. Alam kong maraming tutuligsa.

Hahayaan ko bang itikom ang aking bibig at hayaang manatili ang saloobin na naghuhumiyaw na noon pa? Hahayaan ko bang ipinid ang pinto at huwag ng sabihin pa ang mga nilalaman ng isipan?

Natatakot akong hawakan ang mikropono at sabihin ang saloobin. Magiging magaan matapos kong gawin pero pagkatapos ano kaya ang mangyayari?

Nakakatakot ang mundo pero parang mas nakakatakot ang wala akong gagawin.

TIME WELL SPENT WITH FAMILY 2016

Looking at the majestic Taal

I am so stressed these days but it was alleviated when I spent it with my family. My sister just got home to visit us. From the airport, we headed to a beautiful place in Antipolo City to eat some Filipino food. She missed it so much.

Anix's Kare-Kare House in Antipolo Sumulong

The next day, we went to Talisay, Batangas, to be specific, in Club Balai Isabel. It was really a nice place to visit and to relax.

There, I played basketball and billiards with my nephews. We swam and we did some sports activity the next morning.

This is how I spent my 2 days. It was really awesome to spend your days with your loved ones. Make time to be with them. It creates a strong bond. I am also fortunate they also love the person that I want to be with for the rest of my life.

Yes, we look at the same sky.

So here's me, signing off today! Have a day well-spent, folks!

Children to Parents

Dear Parents,

Why will you hate us when your generation raised us? You taught us to become critical thinkers, catalyst of change, to strongly uphold our beliefs, and then disregard us when we clamor for equality and human rights? Seriously? Saan kami lulugar?

Your children,
Millenials

UNSOLICITED ADVICE: TO ALL GRADUATES

I just want to share some insights that I have learned in my journey and I know these things are still not enough since I am still young (uhm, is 26 young?) and learning.

1.    Love what you do. If you do, it will love you back. Everything will fall into its right place when you love what you are doing. You will attract the right people and eventually you will meet the right people with the same visions as you have.

2.    Be a wanderer. By studying people, I found out that we are by nature, a wanderer. You are not lost. You wander because it is in us. We love to seek new places, new niches that will nurture us to advance ourselves. Do not settle for less. By wandering you will also create connections. By creating networks, you will learn more. Accept their ideas and learn to anchor yourselves with the works of others to better yourself.

3.    Be brave and take some risks. You know it when you are there. Jump if you must! It is one of the most wonderful feeling that you will ever experience. Being brave does not mean that you always find yourself in a fight, no. Sometimes being brave is not being influenced by the negativity of others and above all, being brave means knowing when to bend your knees.

4.    Be who you are. Do not please everyone because if people accepted you and loved you, they will always stay and find their way to seek goodness despite your imperfections. When they hate you, no matter how hard you try to please them, they won’t see it. Please, just be who you are because you are the only person who knows what’s best for you. So, don’t apologize for just being who you are.

5.    Always challenge the ideas. While the majority are doing what they already know, it does not mean it is always correct. Be an active observer. Challenge the system by asking questions. Fight for what you believe is right but not to the point of stepping on another person.

Be remarkable, guys! Enjoy your voyage!

My minion says good luck!

BAGO PA'NG SIMULA

Pwede ba yun? Bago pa lang tayo magkita, alam kong mahal na kita? Para bang kay tagal na kitang kasama...at alam kong ganoon ka rin sa akin.

Walang imik. Walang binibigkas na mga salita.
Ngunit alam kong totoo mula sa magandang guhit ng bibig,
na tayo'y matagal na ring nagkaroon ng pag-ibig.

Baka sa kabilang buhay ay nakasama ka.
Baka? Baka nga. Baka nga mahal talaga kita noon pa.

BISIKLETA

Libutin natin ang mundo ng tayong dalawa lang. Sana'y maalis ko ang takot mo. Sana'y sumama ka sa akin kung saan tayo dalhin ng takbo ng mga gulong ng bisikleta ko.

Ikaw lang ang gustong makasama. Ikaw lang.

Ikaw, gusto mo ba akong makasama habambuhay?

STAND OUT, PSYCH UP!

I remember the moment when I experienced a classic example of a security operation from Harry Stack Sullivan's theory. It is selective inattention whereby a person blocks certain experiences from awareness. For instance, if a person says I am a person who follows the rules will somehow block certain experiences that contradict his claim. I find it unfair. People, indeed, are complex beings. They are difficult to understand and to handle. I love studying human behavior and I always try my best to extend my patience. But there are challenging situations especially people that intentionally push you to your limit. As a Psychology major, I would like to, somehow, always maintain my composure but we are humans that can be provoked by some people who don't have considerations for others. It's unfair.
I always adjust myself. I always do.
I believe, we need to fight for what is right. We study human behavior but it does not give other people a license to label as "Psychology major pa naman" when we try to rectify them when we fight for what we stand. We are people and we have feelings, too. We deserve to be heard.
But here's another thing: If you question something that you know aren't right, that's okay. You are using your cognition. But you have to share your point of view with another person and if ever there's friction because of individual differences, walk away. Sometimes, you just have to leave them. Accept the fact that all people have different wavelengths. When you argue with a cretin, you will only lose the argument. Silence or walk out is the best solution when you reckoned that the person will not accept your point anymore. *forgive me for the word "cretin", I am a bit emotional on this and I know you understand my humanness* As a Psychology major, we are not boxed to only adjust ourselves to the situations. Sometimes, we try to change it ourselves by actively fighting for it. We are not sheep and we are not saints. We are humans. We need to fight for what is right. 👊💓

Image Source: Stand for what is right!

IKOT NG KAPALARAN

Kapalaran ang naghatid sa'yo sa akin,
ngunit nakaguhit kaya sa palad mo
ang mga pangyayari sa atin?
ikaw at ako kaya?
Wala kayang hangganan?

Kung may hangganan man,
pipilitin kong huwag matuldukan.
Kung may dulo man,
at hindi ako ang itinadhana,
pipilitin ko si Bathala.

At kung sakaling hiniwalay ka sa akin,
asahan mong hahanapin kita,
susuyurin ko ang mundo
para mahagkan at mayakap ka.

Magpunta ka man sa ibang dimensyon,
pinaglaruan tayo ng tadhana't
hindi raw kita matandaan,
asahan mong mararamdaman ko.
Makikilala kita...
sa oras na makita kita.

At kung ako man ang hindi makaalala,
sabihin mo sa akin.
Ipaalala mo sa akin
kung gaano ako naging masaya
nang mga panahon na kasama kita.
O kung gaano ako magiging masaya
kapag makapiling na kita.

YUMAO

Siguro wala ng mas mahirap pa kundi ang makaramdam na nakalimutan ka na.

Aminin mo. Nobyembre ang buwan kung saan saka mo lang maaalala ang mga taong naging bahagi ng buhay mo. Ako, aaminin ko. Sumasagi rin naman sa isip ko pero sa ngayong buwan ko sila inaalala ng lubos.

Nakakatuwang isipin na buhay sila noon at nakakausap mo. Masayang alalahanin yung ilang mga alaala na nandiyan sila sa tabi mo...pero sa alaala na lang.

Maraming beses rin naman akong nagsisisi. May mga panahong hindi ko nasabi sa lola ko na patawad at naging malikot akong bata. Mabilig magpahabol at nagkukunwaring nagsiyesiyesta para magkameryenda sa kanya. Gusto kong sabihin na masaya akong naging lola ko siya at huwag na siyang umiyak dahil mahal ko siya.

Kaso hindi nagkaroon ng pagkakataon kasi wala na siya.

Parang isang kisap-mata lang. Wala na ang taong pinakamatapang na kilala ko at ang malungkot doon...hindi ko nasabing mahalaga siya sa akin. Kung multo man siya at susubukan niyang basahin rin ang sinulat kong ito, hindi niya mababasa dahil hindi siya marunong magbasa't sumulat.

Tuwang-tuwa siya noon nang malaman niyang marunong na akong magsulat ng pangalan ko sa papel at magbasa ng abakada pero hindi niya akong nagawang yakapin. Konting ngiti lang ang binato niya sa akin ngunit alam kong masaya na siya noon.

Sana naturuan ko rin siyang magsulat at magbasa. Sana natulungan ko rin siyang ipagtanggol ang sarili niya mula sa mga kaibigan niyang ginawa siyang alila. Sana nasabi ko sa kanya na importante siya sa amin. Kasi alam kong naging mahirap rin sa kanya noong nabubuhay siya na nakikita siyang matapang sa bahay at alam kong wala siyang mapagsabihan kung nahihirapan na siya.

Kaso huli na ang lahat. Wala na siya.


Bakit nasa huli ang pagsisisi? Bakit hindi natin kayang sabihin ang nararamdaman natin? Bakit nagpapatali tayo sa mga bagay na hindi naman tayo masaya? Bakit natatakot tayong gumawa ng hakbang na makakapagbago ng buhay natin? Bakit maraming bakit? Bakit maraming tanong na hindi natin kayang sagutin kaagad? Bakit nakakatanga? Bakit kailangan pang mawala ang isang bagay o tao bago malaman na mahalaga siya? Bakit kailangan pang maghintay?

Bakit?

Nobyembre na, aalalahanin kitang muli. Bibistahin mo na naman ako sa panaginip ko. Babalik na naman ang mga alaalang may panghihinayang.

Hindi ka namin makakalimutan.