WARM WELCOME THIS FEBRUARY

This month is my month since I'm scheduled going from one place to another to conduct some seminar and training. 💓

My January ended with a cute token from psych majors (BS 4-6s) of Polytechnic University of the Philippines, Main Campus. Now my birth month just embraced me with flu! Literally, a warm welcome though. 😷🔥

Naa~ I'll continue to work. I'm stronger than flu.

LGBT ADVOCATE

I am one of the advocates of LGBT Psychology in our country and I am proud to be part of it. We were trained last November 2016 conducted by Psychological Association of the Philippines with the cooperation of UP Women Studies, it was funded by American Psychological Association and Arcus Foundation.

As part of our free training, we need to disseminate what we've learned and to educate more people especially Psychology majors. This month, I am fortunate to conduct the LGBT Psych 101 workshop. My co-facilitator and I were grateful to hear positive feedbacks from various students. I have two more workshops to be delivered this February 2017. I hope it will work out fine, too!

We need more people to be part of our rainbow project. We need you.

LGBT RIGHTS are not special rights.
LGBT Organizations are not exclusively for LGBT people.
Helping and supporting LGBT will increase their well-being as well as those people who surrounded them.

I am an advocate

CONCEITED PRIMATES

Sometimes I think that we take too much pride as humans to the extent that we consider ourselves as the only primates who can feel, think, judge, and analyze. We consider ourselves as superior to all creatures on our home when there are other creatures who have superb characteristics than us.

When we take too much pride, truculent and high walls will be built until the very tiny part of ourselves will be lost. Our compassion will soon ends and we will be just mere automatons.

#49

BABY STEP TO RPsy: TALK TO YOURSELF

Tip: Talk to yourself.

Right now, I discuss what I learned from reading the 27% material of "Civilization and Its Discontents." I relate it to the society and to some of Freud's concepts. I recalled some of his examples and try to create my own version of explaining it. Most of the time, I do this to hear myself out and to make sure that I learned the material. It was proven by studies. Hahaha. *please check some references on retention*

This strategy continue to help me in becoming a better lecturer and future psychologist. :)
#Talk101 #OnRetention

First Baby Step: Road to RPsy

To deeply understand the theory of each theorist, I planned to read their books.

The first book to finish is the "Civilization and Its Discontents". Then, "Future of an Illusion" and "Interpretation of Dreams" by Sigmund Freud. I guess you have to read their books if you want to have a complete understanding of how they created and explained their concepts. I found out that Feist & Feist, Cloninger, and other theories of personality books were way different in explaining the concepts of theorists.

I will be reading more classic psychology books by famous theorists.

Right now, I want to apologize to Dr. Freud for judging him. HAHAHA. He's a brilliant man and you need to check out why. 

THE PROCESS OF RENEWAL OF LICENSE FOR RPms

1.     Collate all your certificates from workshops, training, conferences or conventions attended especially those certificates that came from Psychological Association of the Philippines.

2.   Send an e-mail to the Psychological Association of the Philippines (pap_1962_08@yahoo.com) to ask for the PSYCHOLOGICAL ASSOCIATION OF THE PHILIPPINES (PAP) LICENSURE RENEWAL FORM and GUIDELINES FOR RENEWAL.

3.      Arrange all of your certificates in a clear folder and use the following labels:

a.      Educational Background

b.      Employment

c.      Seminar/Conferences/Conventions

d.      Training

e.      Resource Person (if any)

f.       Certificate of membership from International and Local Organizations

g.      Published works (if any)

Note: Please fill in the form and do not forget to bring all the necessary requirements before you drop by to their office, please look for Ms. Mercy or Ms. Linda.

4.    Proceed to PAP office at Room 208, Second Floor, Philippine Social Science Center Diliman, Quezon City. They will evaluate your requirements. You need to earn 45 CPD points (continuing professional development). It took me 15 minutes to get my certificate of good standing.

5.      Your certificate of good standing is a requirement for your license renewal. By this time, you need to have an online appointment in PRC. Here’s the link: https://www.prc-online.com/

6.      Fill in all the necessary information and upload your picture. Choose the available date online and make sure to pay within 24 hours. When you register online, you will see the payment options. I chose to pay thru BDO over-the-counter transaction, 545 pesos.

7.      Print the claiming stub found on your PRC online account. It looks like this:

8.      Proceed to 4th-floor Annex for your license renewal. They will only get the printed application for the professional identification card that can be found on your PRC online account, your old license and certificate of good standing from PAP. It was fast and the officials were accommodating. It took me one and a half hours to get my license. I suggest that you might want to bring a book or listen to your favorite playlist while waiting.

HOW ABOUT VISAYAS AND MINDANAO PRC LICENSE RENEWAL?

1.  You may send an e-mail to the Psychological Association of the Philippines (pap_1962_08@yahoo.com) to ask for the PSYCHOLOGICAL ASSOCIATION OF THE PHILIPPINES (PAP) LICENSURE RENEWAL FORM and GUIDELINES FOR RENEWAL.

2. Send all your original requirements thru LBC (here’s the link: http://www.lbcexpress.com/category/lbc-express/documents-and-mail) to PAP office at PSSC BLDG. Rm. 208 PAP, Commonwealth Avenue, Diliman Quezon City (yes, it’s room 208 and not 210). You may call them at 453- 82- 57, look for Ms. Linda or Ms. Mercy to follow-up your requirements. 

3.  You may ask the PRC branch near you for your renewal. Here’s the link: http://www.prc.gov.ph/about/?id=13

That is all, guys. Good luck!

FREQUENTLY ASKED QUESTIONS:

1.      HOW ABOUT CPE TO CPD?

Last time I earned, 40 CPE points when I attended the PAP convention in Cebu City. The evaluator counted my 40 CPE points as CPD points. Yes, CPE and CPD as of this moment are the same/same weight.

2.      WHAT IF I DIDN’T RENEW MY LICENSE ON MY BIRTH DATE?

Relax, you can still renew your license. You will just have to pay 30 pesos for every month of delay. 

3.      DO I NEED TO HAVE AT LEAST 3 CONSECUTIVE YEARS TO GET MY PAP WITH GOOD STANDING CERTIFICATE?

Yes. I passed the board exam last 2014 and started to be a member in 2015. Apparently, I lack one-year membership. So to settle it, I just paid for 2014 membership to have my certificate. According to the guidelines, we should be part of the PAP once we acquired the license. P1,000.00 for membership by the way.

ADDITIONAL INFORMATION

Professional Regulation Commission

Central Office / General Inquiries (02) 310 0026

Renewal Of Professional ID (02) 736 2248; (02) 310 2009

#48

SURVIVAL OF THE FRIENDLIEST

Louis the doggo!

"...we often think of evolution as being the survival of the fittest, where the strong and the dominant survive and the soft and weak perish. But essentially, far from the survival of the leanest and meanest, the success of dogs comes down to survival of the friendliest.

Most likely, it was wolves that approached us, not the other way around, probably while they were scavenging around garbage dumps on the edge of human settlements. The wolves that were bold but aggressive would have been killed by humans, and so only the ones that were bold and friendly would have been tolerated."

So here's our cute doggo, who survived as one of the friendliest  creature and made it to 21st century, Louis! Hooray! 😊


Link of the interesting article:

http://news.nationalgeographic.com/news/2013/03/130302-dog-domestic-evolution-science-wolf-wolves-human/
by Brian Hare and Vanessa Woods

PUPIAN LIFE

Nakakamiss ang college life.

Isama mo na yung ilog Pasig. Hype yan. Abot sa 6th floor! West wing kami hindi na namin kilala sarili namin at ang tunay na langhap namin. Sabay tawa kami nang tawa kapag may nagkuwentuhan di namin alam na labas pasok na yung halimuyak ng Ilog Pasig sa amin pero wala kaming pake.  😂👌
Nakakamiss yung pagsigaw rin namin sabay sa mga aktibista kapag dadaan sa room tapos kukunsintihin ng isa naming prof na parang magcoconduct ng kanta. 🎤🎼

Namiss ko na saksihan ang mga silyang nagliliyab (safe naman yun talaga OA lang sa TV saka sirang chairs talaga). ✊

Namiss ko ang mga CR na parang kinagat ng halimaw pero bakery na ngayon? (omg walang idea ang mga freshmen HAHAHA). 😱 Labyu.

Namimiss ko lahat ng food. Buhay ka na sa mura pero masarap na pagkain (Blue lemonade, shake kay Bigots, fewa ni Virgin, dynamite, submarine, fries ni kuyang laging pawis, etc. ).

Saksi ang 6th floor lobby sa kalandian naming lahat. charot.

Namiss ko yung murang sine sa SM Centerpoint. As in.

Nakakamiss yung init ng panahon at ang pollution ng Maynila. Yung paghihintay ng mahaba sa terminal para lang makapasok.

Namiss ko yung mga da moves namin ng buong class sa prof. 😂

Namiss ko ang Psych week (yung mga kinakasal sarap tignan alam ko pati same sex pwede hahaha).

Sabi nga nila, kapag naagraduate ka sa school na 'to, maiintindihan mo na ang buhay...para kasi sa masa at marami kang makikilala na mahirap pero magagaling. Marami kang makakasalubong papasok ng school iba-iba ang ayos ng damit saka yung mga mukha na kala mo pasan nila yung mundo kasi di mo sure kung acads ba o life problems ang dala...pero alam ko both.

Tapos namimiss ko na lahat talaga kahit ang struggles kasi masaya at worth it lahat. Namiss ko ang mahabang pila. Hindi ko akalain na nagamit ko siya....dahil ang buhay pala talaga ay isang mahabang pila...isang mahabang paghihintay at pagtitiyaga. 💔 #PUPian

Na-triggered ako ng PUP Memes. Huhuhu. Namiss ko tuloy.

ON TAKING RISKS

This is one of my favorite quotes:

The graveyard is the richest place on earth, because it is here that you will find all the hopes and dreams that were never fulfilled, the books that were never written, the songs that were never sung, the inventions that were never shared, the cures that were never discovered, all because someone was too afraid to take that first step, keep with the problem, or determined to carry our their dream.

Les Brown

So I challenge myself and others to take some risks and to conquer their fears.

Always remember, Amor vincit omnia. 💓

The Misuse of Titles

Monitor on Psychology Magazine from APA, Sept 2016 Issue;
My kind of bedtime stories :) 

The article entitled " The Misuse of Ph.D. (c)" written by Amy Novotney resonates with my current idea about titles. As I have mentioned in my previous article, titles are like accessories that we just put at the end of our names.

Of course, we should be proud of it because we earned it! We strived hard to have those extensions at the end of our names...and they are not just extensions. They are indications of our achievements.

However, my perspective has changed. It does not bother me at all if someone forgot to include one of my titles at the end of my name. In fact, when I facilitated a workshop, I just simply put my nickname with my surname.

What made me change my mind? Oh. I just thought that those titles are just temporary stuff. I am more than those titles and I do not want other people to expect too much with my performance. I do not want to indulge myself with the idea that I am better than anyone or to have an illusion of greatness. I am just afraid that it might get into my system and eventually got all these things into my head. I observed some professionals exercise this idea by putting some titles as an extension albeit they are still currently finishing their degrees. I do understand that they are entitled to put it but it is also important to note that some professionals regard it as a bad idea because of ethics.

Why is it a bad idea to include titles if it is still a candidate? When it comes to ethics, Novotney (2016) pointed out that putting Ph.D. (c) is seen as unethical because these letters can be confused for other degrees. As psychology majors, we must accurately present ourselves to the general public. We should be responsible enough to admit our credentials and competence. Let us put the title at the end of our names if we already completed all the requirements and graduated with our degree.

Besides, not putting these titles will not make us any less, right? In fact, sometimes it is better not to write it down. People will not expect too much from you. Hahaha. It is just my opinion, you know. I hate expectations.

As for me, I will not put some extensions unless it is necessary. My only concern is to share my ideas and not to impress them. I want them to learn and to remember how I made them feel with my performance.

In the end, people will only remember us when we made a difference to their lives.

MY TWO CENTS ON BLAMING TEACHERS

"You never really understand a person until you consider things from his point of view... Until you climb inside of his skin and walk around in it."

~Harper Lee

I just want to share my two cents here. Please stop blaming the teachers about the poor performance of students and the system. Did you try to set foot in a classroom and discuss for long hours about subjects? Did you try to adjust yourself to different students,provide the materials, monitor their performance, provide some feedback, encourage them to learn for the nth time, and then get the same results to some students in spite of putting your heart in teaching them? SOME students take advantage of their teacher's efforts. They just don't know how teachers prepare their lessons before they enter the classroom. They spend long hours reading books, rehearse some topics to make it easier and fun, create some tests, etc.

I initially love the video until you sounded like you blame it to the teachers. You also need to consider student factors. You have to try it yourself first before you blame the teachers.

I salute my teachers. I owe them. We owe them. YOU owe them. You have to thank them because they contribute a lot of things to who you are today.

ANONG LIHIM NG ISANG DEKADANG RELASYON?

Tiningnan ko ang mga pictures at videos nating dalawa. Natatawa ako kung gaano pa tayo kabata nang simulang magkakilala. Ikaw ang una ko, at ganoon ka rin sa akin. Sabay tayong naglakad at lumaban sa mapanghusgang mundo. Nasaksihan mo kung paano akong nagbago mula sa nagtatagong pagkatao. Pinalitan ko ang palda ng pantalon at ginupit ang mahabang buhok. Wala kang pakialam sa pagbabago ko kasi alam mong iyon ang gusto ko. Niyakap mo ang lahat sa akin mula sa baho ng nakaraan ko hanggang sa kung sino ako ngayon.

Ikaw ang lakas ko. Ikaw rin ang kahinaan ko. Tinatanong nila kung paano tayong nagtagal? Sa totoo lang, hindi ko rin alam. Siguro mahal lang talaga natin ang isa't- isa...na kapag nakikita kong lumuluha ka na, nanghihina na ang tuhod ko. Humihingi ng tawad sa pagkakamali ko at ganoon ka rin sa akin. Pinagsasaluhan natin ang mga bagay-bagay. Hindi natin ipinagsisigawan sa lahat kung gaano natin kamahal ang isa't-isa. Walang mga larawan sa social media kung gaanong katamis o kung gaano kasaya tayong dalawa.

Sa loob ng magsasampung taon, hindi pa rin nagsasawang tingnan ka sa pagtulog mo. Hindi ako nagsasawa sa kabila ng lahat. Ikaw at ikaw pa rin ang gugustuhin sa kabila ng pagkakaalam kong naging akin ka na. 

Hindi ko rin kayang isipin na masaktan ka sa kabila ng inaalagaan ka ng mga magulang mo at sa kabila ng mga gabing hinihiling kitang ibigay ka sa akin. Oo, hindi ako madasalin pero nang mga panahon na gusto kong makasama kita. Ipinanalangin kong sana ibigay ka sa akin.

...at naging tayo nga.

Ang gusto ko sa ating dalawa, kung anong mayroon sa atin, tayo lang ang may alam at hindi na kailangan pang ipaalam dahil maraming taong mahilig makialam.  Baka ito nga ang lihim natin...
marunong dapat tayong huwag ipaalam sa lahat ang kung anong mayroon sa atin.

ON MISS WORLD PHL KRISTINE LOPEZ: A RANDOM THOUGHT

Ironic na ang question sa kanya ay tungkol sa cyberbullying na ngayon siya na ang pinagpe-pyestahan ng mga tao. Tinatawanan sa pagkakamali niya. Hindi sa KJ ako pero kung ilalagay ninyo ang sarili niyo sa sitwasyon niya, mahihirapan ka rin. Isipin mo, alam mo na lahat ng tao nakatingin sa’yo at inaabangan ang sagot mo sa tanong, hindi ka ba kakabahan? Alam mo yung lahat na sa’yo ang atensyon? Madaling magsalita kapag hindi ikaw ang nasa lagay ng isang tao. Madaling manghusga. 

Palagay niyo ba ano kaya nararamdaman ng candidate na yan? Baka ngayon, wala na siyang self-esteem na natitira sa sarili niya. Ano kaya masasabi ng mga kakilala nya? Bobo ba siya kung na-mental block sya? Kabawasan na ba ng pagkatao niya yun? Isang halimbawa lang ‘to na mabilis maghusga ang tao base lamang sa nakikita nila sa sitwasyon pero hindi naman nila alam ang struggles niya bago siya diyan makapasok mula sa mahigpit na screening at katakot-takot na pag-convince sa sarili niya na kaya niya.

Sa mga nakakabasa nito. Sana maisip mo yung kapwa mo bago mo i-share at tumawa tapos sasabihin mong bobo siya. Hindi ko sya kamag-anak or what. Naaawa lang ako. Naaawa lang ako sa society natin. Isang salamin lang ‘to kung paano manghusga ang karamihan sa atin. Siguro nakakarelate lang ako sa kanya kasi naramdaman ko at some point na naging bobo o tanga rin ako. Parang ikaw di ba o nakalimutan mo na?

Sana malaman ng candidate na hindi naman iyan yung ending ng lahat. The fact na humarap ka sa maraming tao, matapang ka at mahusay ka. Marami lang talagang perfect sa mundo at pasensya na sa kanila kasi hindi ka pasok sa standards nila. You are worth it. Babalik ka na naman sa simula kung paano kumbinsihin sa sarili mo na kaya mo...pero tandaan mo na kaya mo. Babangon ka ulit at hayaan mo na sila sa gusto nilang sabihin sa’yo.

From Jace Geronimo Link

MGA IBA’T IBANG KATANGIAN NG STUDENTS TUWING EXAM AYON SA ISANG TEACHER

Sa dami na rin ng mga students na nahawakan ko, marami na rin akong napansin sa kanila. Ilan sa mga napansin ko ay ang mga sumusunod na katangian:

1. FALLEN STUDENT

Mali ka ng inaakala mong bagsak siya sa exam. Ito yung tipo ng student na pagkaupo niya sa silya niya ay madaming nahuhulog tulad ng ballpen, calculator, papel, correction tape, takip ng ballpen, at panyo. Nako. Sana lang hindi siya mabilis ma-fall?

2. CUTTING

Nope. Hindi dahil sa nagcucutting classes siya kundi lagi kaming nagCUCUTTINGINAN kapag nadadaanan siya ng mata ko. Wala sa mukha ko ang sagot, bes. Alam ko isa rin itong taktika na pagmamatyag sa akin, ehem. Yung tipong malingat ako, alam niya na gagawin niya. Hahaha

3. MATANGLAWIN

Ala CCTV  ang mga ito. Hanep sa technology iyang mga iyan. Dinaig pa si Neji sa Byakugan niya. Bilis ng mata pero mabilis rin mata ko kasi Jedi ako eh. I can sense the dark force my padawan. Ahahaha!

 

4. SINGHOT SINGHOT

Ito yung mga student na kapag namataan ko eh biglang sisinghot kahit walang sipon! Bakeet?! Paki-explain lang! Bakit ka napapasinghot tuwing titingin ako sa’yo! Tell me! Hindi ko pa rin ma-unlock ang misteryo na ito, ilan beses ko na napapansin ito sa iba’t-ibang student. Minsan kamot ilong naman kung hindi singhot.

5. PICASSO

Bakit Picasso? Kasi tulad ng mga pininta ni Picasso, abstract ang mukha nila pagkaharap ang test paper. Hindi maipinta ang mga mukha sa sobrang kusot. Medyo nakakatakot rin sila kasi kapag napapatingin ako at nagkatinginan rin kami parang may halong pagpipigil eh, parang sasaktan ako after niyang mag-exam.

6. WASH BOY/GIRL

Sila yung tipo ng students na halos ma-wash away na ang mukha kakapunas! Grabe sila magpunas ng mukha nila. Baon kung baon. Wag ganon. Sayang ang pes tapos sasabayan pa ng combo na hahawak ng ulo niya na para bang pasan niya ang mundo.

7. HALA BIRA

Prititit! Prititit! Hala bira! Hala sige sila! Nagsabi ka na itago na ang mga gamit pero ayan nasa sulok sila nagbabasa pa rin until the last minute. Hala sige! Cram pa!

8. HOLLOW STUDENT

Sila yung parang walang laman ang mata. Minsan gusto kong itanong kung nandyan pa baa ng kaluluwa niya. As in, nagkatinginan kami pero parang wala akong makitang tao sa loob ng mata niya tapos mamaya lilingon na sa bintana na akala mo may hinihintay.

9. SMILEY FACE

Ito ang mga pa-cute kong students eh. Lagi silang napapangiti na lang habang nag-iisip. Hindi ko sure kung ito ba ay dahilan sa natural na reaksyon niya kapag nahihirapan siya. Mukhang nahihirapan siya pero alam kong pinipilit lang niyang ngumiti. Kaya mo yan!

10. SPORTY

Medyo afraid ako rito. Unat ng unat eh. Akala mo may warm up game o aabangan ba ako mamaya after ng exam. Hahaha.

11. CYCLOPS

Iba to! Magaling to! Isa ito sa favorite kong type ng student. Sila yung nagwawasiwas ng mga kamay nila sa ere na para bang may binubuklat na pahina tapos biglang may facial expression na, “Yes! Yun nga!” sabay sulat ng mabilis sa papel. Natutuwa ako kapag naaalala niya yung mga sagot, pakiramdam ko rin na para bang nalaman niya na ang misteryo ng mundo.

12. HYPERSENSITIVE STUDENT

Sila yung may marinig na kaluskos nagugulat agad tapos kapag magreremind ka lang nagugulat na siya.

13. BESSIE

Kapag magsisimula na  ang exam, siya yung lalapit sa’yo at tatawagin kang, “friend! Bes! Pahingi ng papel!” o kaya naman “Bes, pahiram ballpen!” Kakaibang friend ito. Hahahaha.

14. THE GEEK

Siya yung alam na alam mong handa na sa exam. Kuyakoy nang kuyakoy pero ibang kuyakoy ang na-fefeel ko sa kanya. Siya yung tense na may halong excitement at alam mong magaling siya kasi siya yung parang kinikilig sa mga ideas na pumapasok sa isip niya tapos mabilis niyang isinusulat iyon sa papel niya. Isa rin siya sa madalas na natatapos sabay ngingiti na alam mong nagtagumpay siya. Hanga ako talaga dito. J

15. CARELESS WHISPER

Para silang mga witches at wizards. Kakaiba itong mga ito. Mayroon silang ibinubulong sa hangin sabay nakatingin sa kisame ng classroom. Ibaaa! Medyo may takot lang akong nararamdaman kasi hindi ko alam kung anong spell ang kinacast niya tapos mamaya hindi na pala ako makaaahingaa.a.;.d’as.s;adljfdklsd…21.3.129048dsbbdja.;owhfd.

HeeeelLLp!

Alin ka sa mga nabanggit ko? J Pero biro lang kids. Alam niyo lagi lang kayong magbasa at mag-aral. Kung feeling niyo nagkulang kayo, bumawi kayo next time.

Orayt!

PANANDALIANG LUNGKOT

Para ito sa mga taong nalulungkot at dismayado. Habang nagsasaya ang iba dahil sa ganda ng pagpasok ng taon nila. Gusto ko lang na batiin yung mga taong hindi nila alam kung saan huhugot ng lakas. May iba kasi na pagkatapos na magpalit ng taon ay kasabay rin ng pagpalit ng buhay na hindi naman niya inaasahan.

Lahat tayo nawalan. Sa iba’t-ibang paraan. Mula sa mga nawawalang liham, cellphone, pitaka, salamin hanggang sa pagpanaw ng mga taong hindi natin inaasahan. Mula sa mga salitang hindi natin kayang bigkasin dala ng takot na hindi ka maririnig hanggang sa pagsambit ng mga salita na sa panaginip mo lang pala nakamit. Yung akala mo nandiyan na ngunit malayong tanaw pala. Malayo pa pala. Mahirap pa pala pero mas lalong bumibigat pa ang dinadala dahil maraming mga bibig at matang inuutusan kang “huwag mong maramdaman iyang takot na iyan.”

Magdusa ka, malungkot ka, umiyak ka at hayaan mong madurog ka kung minsan dahil tao ka naman at hindi isang bagay na walang nararamdaman. Masanay ka ng mawalan dahil hindi ba nagsimula naman tayo sa wala?

Basta bukas o sa susunod na bukas, pilitin mong labanan ang alon ng sakit, lumangoy sa sarili mong luha at umahon ka sa pagkalunod mo sa lumbay, duda, at takot.

Basta bukas o sa susunod na bukas, sana maging masaya ka na ulit. Masanay ka ng mawalan dahil hindi ba nagsimula naman tayo sa wala?

Sa susunod na araw, hayaan mo, mayroon ka na ulit. 

Sito Longges Hands, "There is hope."

KAYAMANAN NI LOLA MARIA

Masyado akong emosyonal nitong mga huling araw pa. Kasabay ng pagiging emosyonal, nakita ko sa documentary itong isang matandang babae na sumisisid para makakuha ng barya, para may pambili ng pagkain.

Siya si Lola Maria, edad 74-taong gulang. Umaga pa lang dadayo na siya sa pier para sumisid ng barya. Ganoon kahirap ang buhay niya. Nakakamangha kung iisipin na sa edad niya, mahusay pa rin siyang lumangoy. Ngunit alam mo kung saan ako mas humahanga? Sa katatagan niya. Lumalaban sa kahirapan. Hindi kinakaawan ang sarili. Gumagawa ng paraan para may silbi. Pupunta nang maaga sa pier, sinisisid ang barya, lilikumin ang kaunting mga ito, at gagamitin para makaraos sa isang araw tapos bukas ulit. UULITIN NIYA ULIT SA KABILA NG HIRAP.

May halong paghanga at lungkot ang nararamdaman ko. Mag-iisip na naman ako ng kondisyon ng ibang tao. Malulungkot na naman ako kasi maiisip ko na may ibang mayroon naman sila at kumpleto ng kagamitan ngunit salat sa mga aral ng buhay. Subalit may mga taong salat sa buhay ngunit mayaman sa karanasan at aral. Hindi siya salat. Mayaman siya kasi matatag siya. Kinakaya niya. Sinusulit niya ang lakas niya at alam niyang may magagawa pa siya para mabuhay…para lumaban.

Kung siya nga matanda na, wala ring sapat na kayamanan sa lupa, bakit ikaw na mayroon ay nalulunod sa kabila ng mga bagay na mayroon ka? Kailan mo susuungin ang problema? Kailan ka tuluyang matututong lumangoy  at umahon? 

COLOR MANILA YEAR 5

This is my second year in Color Manila Run! My first try was January 2016 and I ran for 5 kilometers. This year, I ran for 10 kilometers! 

As expected, the event was successful! Congratulations to the organizers of this event and it's no wonder why more people are excited to be part of this colorful and extravagant fun run. I've tried to attend some fun run and it turned out that I was disappointed with long queues in the medal, hydration, and even baggage booth. With the organizers of Color Manila, it only took me 3 minutes maximum to get the medal, color packet, and water.

This event was organized. I highly encourage everyone to join this event and you'll never get disappointed.

I love this event, not because of its popularity but its impact in my perspective. When you run, you'll realize that it's the enjoyment that matters. It's about trying to connect with other people, sharing the same goal which is to finish the race. You'll also realize there's no need to compete with them, you just have to give your best and you just have to run, jog, or walk with them without the pressure of being the first to finish the race. Interestingly, all of the participants will have their medals. No pressure. 

Color Manila, like all other fun runs, taught me something:

"We finish our race at our own pace. The pain communicated by our bodies are only ephemeral but when you finish the race, the achievement and joy that you've got will be eternal. It's there in your memory bank."

This is the same with the race in our lives, right? We are bothered about how others are farther away from us not knowing that we run our lives at our own pace, style, and it's how we ended up our lives worthwhile. We meet people during our journey and it's a bonus when you celebrate your winning with the person who will be with you during the entire process of trying to finish your race.

Assembly at SM Mall of Asia Grounds, 5:30 AM

This is me for the second time!

Here's the video link on my channel:

BABASAHIN KO ANG BIRTH MONTH, ZODIAC SIGN, PALAD, ATBP: ISANG MAIKSING PALIWANAG SA BARNUM EFFECT

Image Source

Tuwing magtatapos ang taon, sikat na sikat ang pagbibigay ng mga forecast ng mangyayari sa buhay mo tulad ng panghuhula sa career, love, health, at financial. Karaniwan, bumibilib ang isang tao sa tugma ng mga predictions sa kanila ayon sa birth month, graphology, zodiac sign, palad, tarot cards, and birth stones. Ngayon, susubukan ko rin…

HULAAN KITA NGAYON at sabihin mo kung ilan ang tumugma sa’yo:

·      * May mga panahon na mabilis kang magtiwala, kaya ka nasasaktan. Kaya ka nahihirapan.

·    * Hindi mo alam na may mga potentials ka na hindi mo pa na-didiscover. Kailangan mong hanapin iyon sa sarili mo.

·      * Nakakalimutan mo minsan ang sarili mo.

·      * Mapagmahal at marunong lumaban lalo na kapag na-agrabyado ka at ang mga kaibigan mo.

·      * Kung minsan sa ingay ng mga nangyayari sa paligid, mas pinipili mo na lang na mapag-isa.

·      * Marunong kang makisama pero doon nga lang sa mga taong talagang pinagkakatiwalaan mo.

May mga tumugma ba? O tumugma naman sa’yo lahat? Ang tawag diyan ay Barnum Effect o kaya naman kung minsan kilala rin itong “Cold Reading.”

Ang Barnum effect ay ipinangalan sa isang sikat na circus entrepreneur na si T.P. Barnum. Ito ay tungkol sa mga pagtanggap ng mga karaniwang paniniwala. Ito rin ang tendency ng isang tao na mas mapansin at bigyan ng atensyon ang mga tumutugmang statement sa horoscope, tarot reading, at iba pang medium na ginagamit ng pseudoscience. Maituturing itong pseudoscience dahil sa kakulangan ng empirical support at walang sapat na scientific explanation. Halimbawa na lang ng nabanggit ko na, “May mga panahon na mabilis kang magtiwala, kaya ka nasasaktan. Kaya ka nahihirapan,“ ito ay karaniwang statement lang o general statement na kung saan lahat ng tao ay makakarelate dahil sa tagal mo naman na namalagi sa mundo, may mga sitwasyon na nasaktan ka dahil sa pagtitiwala sa isang tao. Mula rito, gagalugarin mo ang mga karanasan na tutugma sa sinabi ko kaya sasakto ang nabanggit ko. Kumbaga, isa itong hindi malinaw na statement na kung saan ikaw na ang bahalang magbigay ng kahulugan mula sa iyong karanasan. Isa pang halimbawa ang, “Hindi mo alam na may mga potentials ka na hindi mo pa na-didiscover. Kailangan mong hanapin iyon sa sarili mo,” ito ay isang general statement rin na maituturing dahil lahat naman tayo ay may potentials na maaaring hindi natin nalalaman.

Isa pang halimbawa ay ang mga hula sa mga artista na, “Magiging maganda ang career mo ngayon at magkakaroon ka ng mga projects.” Hindi ba’t kapag artista ka, Malaki ang posibilidad na magkaroon ka talaga ng projects? Tungkol naman sa “magiging maganda ang career,” magiging tugma iyon sa makakarinig dahil positibo ito at ito ang gusto niyang mangyari.

Hindi ko naman masisi ang tao na magbasa nito. Kung minsan kasi masarap rin kasing magbasa ng mga bagay na magbibigay ng konting kaliwanagan tungkol sa atin (uhm, Barnum rin baa ng sinabi ko? Hahaha) o kaya naman nakakatuwa lang na magbasa lalo na kapag positibo ang laman ng readings at naiisip natin na iyon tayo kasi maganda ang description.

Kaya sa susunod na may mababasa kang hula o kaya naman mga readings, suriin muna ito. Hindi ko naman isinulat ito para pagbawalan ka na magbasa ngunit huwag nating gamitin ito sa paraan na magiging depende na tayo rito. J

Mga babasahin na related sa blog na ito:

·       We've Got Something for Everyone: The Barnum Effect

https://www.psychologytoday.com/blog/sideways-view/201411/weve-got-something-everyone-the-barnum-effect

·       The Barnum Effect

http://psych.fullerton.edu/mbirnbaum/psych101/barnum_demo.htm

·       Popular Horoscopes and the Barnum Effect

http://www.adaptech.org/cfichten/abPopularHoroscopesFT.pdf

·       Why We Are Hooked On Horoscopes?

https://www.psychologies.co.uk/self/why-are-we-hooked-on-horoscopes.html

PAASA

Una sa lahat, hindi ito patungkol sa akin. Pangalawa, tungkol ito sa nararamdaman kong dismaya at lungkot para sa kaibigan ko. At huli, isa itong sanaysay sa mga paasa at umasa para magpaalala.

Nang nakaraan, nagkita kami ng mga kaibigan ko. Sa totoo lang, masaya naman kami kaso nang hapon nakita kong nagcellphone siya tapos kitang-kita ko na may binasa siya na hindi niya nagustuhan. Mukha siyang disappointed na may halong pain. Sabi ko, “Uy, okay ka lang?” Hindi ko na maalala yung eksaktong sagot niya pero parang mula sa reaksyon niya nasabi ko na, “Mukha ka kasing disappointed sa nabasa mo, sino ba yan?” Tapos yung reaksyon niya alam kong bingo! Tama ako ng pagkakabasa ng mukha niya.

May girlfriend na raw kasi yung ka-MU niya. Pinakita niya sa amin. Maya-maya inaasar na lang naming siya na “okay lang iyan!” tapos nagkwentuhan kami tungkol sa Malabong Usapan. Ano bang mayroon sa kanila ng kawork-mate niyang paasa…sasabugin ko sana yung mukha. Charot.

Sabi niya baka siya lang daw ang umasa kaya tinanong namin kung ano ba yung lalaking yun sa iba. Close sila. May something sa kanila, yung tipong akala ng iba na “sila na”…pero hindi kasi malabong usapan (MU). Lumabas na nga sila para mag date eh. Saka medyo matagal-tagal na rin ang samahan nila. Itong kaibigan ko kasi may pagkadalagang Pilipina eh. Pakipot. Strong. Hindi daw siya kasi nagbibigay ng sobrang motive kasi nga nahihiya siya dahil babae daw siya. Ayaw daw niyang manguna, gusto niya na yung lalaki muna. Pakiramdam ko kasi natatakot rin siya kasi never pa kasi siya nakapasok sa isang relasyon. Nangangapa. Yung lalaki, nagkarelasyon na sa iba dati.

Ano ba nagustuhan niya doon? Masipag, matiyaga, saka nag-eeffort naman daw kaso nakakalito ang status nila. Alam naman daw nila sa isa’t-isa na gusto nila kaya nasaktan daw siya nang makita niya na may girlfriend na pagpasok ng 2017 na may caption pa. Di ko na maalala kung ano yung caption.

Kaya hindi ko siya masisisi na mangiyak-ngiyak siya nang sinusubukan naming siyang pasiyahin. Siguro talagang umasa siya. Akala niya okay na iyon. Hindi pa pala. Ayoko naman husgahan yung lalaki baka siya rin nahilo o nalito.

Mahirap ba talagang sabihin na itigil na? Tama na? Sadyang safe lang ba dapat? Para kung sagutin ka ng nililigawan o sagutin mo yung nanliligaw sa’yo may back-up ka? Kasi hindi mo na siya kailangan kasi may masasandalan ka na? O kaya naman kasi gusto mo ma-keep yung friendship niyo? Palagay mo nga ba ma-keep mo yang friendship niyo kung ganyan pinagagagawa mo? O kasi sabi mo ayaw mong makasakit? Eh ano tawag sa ganyan, eh di ba mas nakakasakit yung magugulat ka na lang wala na pala? Akala mo nakahawak pa sa'yo yun pala may iba na? 

Tanong ko lang naman iyon. Bakit ba kailangan nagpapaasa at bakit may umaasa? Ito ba ay dahil nagbabakasakali kang pwede mo ring makita ang saya sa kanya? Yung tipong sa dami ng taong nandiyan sa’yo, sa kanya mo naramdaman na mahalaga ka? Yung pakiramdam na natatae ka na hindi mo magets o what tapos yung para kang tanga…(ay tanga nga pala pero sa ganyang sitwasyon lang ha) Nang binigyan ka niya ng atensyon, ikaw naman sige ang yakap sa mga magagandang salita na pilit kang hinehele bago matulog. Napako ka sa ideyang baka pwede nga.

Tanga ka nga. Tandaan mo iyan! Pero sa moment na iyan lang. Sa buhay natin, naging tanga naman tayo. Na-stuck at nasaktan. Minsan kasi hindi naman talaga natin maiiwasan iyon eh. Tao naman kasi tayo, maraming kahinaan.

Sa kaibigan ko, “Monster, sasabihin ko lang na ang tanga mo naniwala ka pero dahil kaibigan kita sinasabi ko iyan sa’yo para magising ka na. Ayos lang naman maging tanga paminsan-minsan pero wag mong uubusin ang 365 days na magpakatanga. Huwag hakutin. Nandito lang kami para sa’yo. Yung MU (Mukhang Ugok) na iyon, hayaan mo na siya kung doon siya masaya. Mahahanap mo rin ang happiness mo kahit single ka. J Hindi naman natin makikita ang halaga natin mula sa iba, sa atin iyon magmumula, di ba? Lam mo yan! tumba ko na ba? *charot*”

Sa paasa, isipin mo naman iyong mararamdaman ng aasa sa iyo. Kung mahalaga talaga ang taong iyon deretsahin mo na o kaya iwasan mo na maramdaman niyang wala talaga kaysa nagpapapain ka na okay ang lahat kahit wala naman pala talaga. Huwag kang magtayo ng kastilyong buhangin. Isipin mo nga, pinalaki ng mga magulang niya yun, pinag-aral at iniwas sa disgrasya. Ayaw siyang paiyakin ng mga mahal niya sa buhay tapos ikaw sasaktan mo lang?

Hindi siya inalagaan para lang saktan. Hindi siya kinilala para sirain at mas lalong hindi siya minahal para iwanan.

Ayun lang. 2017 na guys. Iwasan na ang type I error saka pagca-cause ng type I error.

New skill this 2017 mga bes para sa mga umasa:

Lunukin ang katotohanang minsan kang naging hangal.

Bye na talaga as in, kandado susi. 

Sito Longges

REMOVING BAD ENERGY IN LIFE

It's new year! One of the best ways to start the year is to remove the negative stuff on our journey. It's a heft and it'll only impede our way up to the ladder.

Starting today, let's brush off those bad stuff in mind no matter how difficult it may seem. Okay? All those problems and bad stuff will try to haunt you down but you're too big and too strong to bend.

Fight!

EMBRACE YOUR AGE

My new minion says hi to you!

To be honest, I love my age today. As 25 year old adult, I am not too old and not too young in life. I am in-between and I love being in the middle! Hahaha. It made me feel safe.

But I know eventually I will accrue more years which means there are mistakes to stumble upon, thoughts to ponder on, and learnings to remember. Each stage in life is vital for it bears something that we need to embrace.

At 25, I embraced 3 gifts that I learned in 2016 and it will be deeply engrossed in me.

I just thought I am a bit prepared to embrace everything that I can as well as to lose some unnecessary heft in my journey.