Tahimik kayong magkakatabi sa isang lugar, sa panandaliang oras nagkakasabay kayo at maya-maya naman ay kanya-kanya na kayo ng patutunguhan. Bukas, uulit na namang muli. Susubukang ngumiti, magsalita, at makinig. Iwawasiwas ang mga kamay na animo'y walang takot na nadarama o lungkot na mababakas sa mukha. Ngunit pagkalipas ng walong oras na pagbabalat-kayo, babalik ka na namang muli sa madilim mong kwarto. Huhubarin ang maskara.
Pagkamulat ng mata, uulitin na muli. Magtatanong na naman, kailan ba matatapos 'to? Alam mo yung pakiramdam na parang may kulang o parang hindi ka sapat pero hindi mo alam kung ano...o alam mo naman kaso ayaw mong aminin sa sarili mo?
Kailan ba matatapos ito? Magsisimula mong malaman ang sagot sa sarili mo.
No comments:
Post a Comment