Dear Tao,
Ang Psych majors, mga sugatan rin yan. Mga taong tumutulong
na hindi na iniinda kung minsan ang problema nila. Kaya nga minsan masakit na
masabihan ka na "psych major ka pa naman!' Di ba?
May mga pagkakataon rin naman minsan na napapakita namin ang
kahinaan namin dahil tao kami. Nag-aaral ng "human behavior"
pero hindi ibig sabihin na may shield kami sa mga problema. Masheket din
minsan. Charot! :D Kung minsan hanggang 'crying shoulder' na lang kami o
'bridge' eh. Minsan sarap i-burn ng bridge, bes tapos ikaw sasalo sa kanya.
Charot!
Pero totoo, sa dami ng problems na hinahandle natin, kung
minsan di ba hirap naman ipakita na may problema ka rin kasi nga "Psych major ka". Sinusubukan mong
solusyonan ang sarili mong problema habang tinutulungan mo rin ang ibang tao.
Masaya naman ang ganon sa totoo lang pero sana bigyan niyo rin kami ng
pagkakataon na maging tao minsan...na sana maaari kayong gumalaw ng malaya
dahil hindi naman sa lahat ng pagkakataon ay inuusisa namin kayo. Minsan gusto
lang naming maging masaya. Yung normal. Kapag kausap namin kayo, gusto namin na
kausap kayo. Walang halong pagmamasid o kung ano. Minsan ganun lang naman kami
kababaw.
Kailangan namin ng kaibigan. Kailangan ka rin namin.
Hindi rin ibig sabihin na tahimik kami ay nasa "loob
ang kulo" namin. Kung minsan nakagisnan na rin ng ilan sa amin ang maging
tahimik o makinig kaysa ang magkwento. Kung minsan mapili rin sa tao pero hindi
porket hindi ka kinakausap ay may problema kami sa'yo. :)
Hindi rin ibig sabihin na hindi ka namin pinatulan ay talo
na kami sa diskurso. Kung minsan sa naranasan namin alam na rin namin kung
kailan tatahimik at hindi na lang iimik dahil may ilang tao na hindi na rin
dapat pang pag aksayahan ng panahon. Huwag mo kaming pag-isipan na mahina dahil
iba ang mahina sa inaalam ang sitwasyon at ayaw nang makipag talo. Sa ilang mga
pagkakataon, ang gusto lang talaga namin ay katahimikan. Please.
Mga simpleng tao lang kami na kung minsan pinipiling manahan
sa sariling mundo at gusto makiisa sa mga taong kapalagayan na rin ng loob,
tulad mo.
Lubos na nagmamahal,
No comments:
Post a Comment